Mocht u de afgelopen enkele VVP4 strijders door de straten hebben zien slenteren met een ernstig verrimpelde huid…dat kan kloppen.
Ik zal u uit de doeken doen hoe dit tot stand is gekomen. U zou mogelijk kunnen denken dat dit door de oprukkende ouderdom is gekomen of dat de grote kopzorgen de selectie te veel is geworden, maar het tegendeel is waar.
Ondanks de dramatische serie die uw kampioenen de afgelopen weken in de competitie weet neer te zetten, is er nog geen enkeling te vinden die aan de stoelpoten van de staf begint te zagen. Het moraal is immer goed en eigenlijk wordt er gezamenlijk gezocht naar een oplossing voor het grootste probleem wat de selectie de voorbije weken ernstig parten speelde…te weten de verfoeide voodoo praktijken, naar ons idee op touw gezet door onze tegenstanders.
De zuiveringsrituelen zijn niet aan te slepen en de afgelopen week heeft u ons voornamelijk in de verkwikkende baden van een lokaal spa centrum aangetroffen. Om het af te maken heeft de selectie nog een bezoek gebracht aan de Hamam, waar het gedurende een avondje zaligmakend is ingebalsemd. Alles bij elkaar hebben uw helden het redelijk voor de kiezen gekregen, waarbij de verweekte huid de omgeving toch de nodige zorgen ging baren.
U leest het juist…de staf heeft kosten nog moeite gespaard om de negatieve spiraal en slechtste reeks uit de VVP4 historie te doorbreken. De tegenstander uit Smitshoek bleek volgens de ranglijst een ideale opponent om de haan weer victorie te laten kraaien. Het markante gezelschap staat momenteel op -1 punt en bungelt troosteloos onderaan met de rode lantaarn in de hand.
Om een goed resultaat zien te halen was het de staf die probeerde vast te houden aan de vaste patronen. Het verbaast u zodoende niets dat de verrassingsopstelling weer vertrouwd uit de kast werd gehaald. Door blessureleed van Joop en ziekte van Pritt, werd het scoutingsapparaat van Smitshoek het nodige zand in de ogen gestrooid en moest de staf weer een beroep doen op enkele oproepkrachten. Gast Jan stond weer vertrouwd tussen de palen, nu met een emmer, schuurspons en doekjes in de aanslag…volgens gast Jan was dit zijn nieuwe verrassende methode om zijn doel schoon te houden. Verder was de altijd goed gebekte, jeugdige Niels Degenaars mee in de auto gestapt en last but not least had kapitein Koopman zijn geliefde broeder van de bank getrokken.
Ronald K. had schijnbaar al langere tijd niet meer op het veld gestaan en heeft zich onderweg nog snel ingelezen voor wat betreft de spelregels.
De eerste helft speelde zich af onder najaarlijkse omstandigheden en de wind bespeelde de selectie nu op andere wijze. Onder invloed van doping en pijnstillers was het Olierook die zijn defensie weer op vertrouwde wijze leiding gaf en probeerde de poppetjes op de juiste plek te posteren. De twee spitsen van Smitshoek wisselden veelvuldig van positie en er moet gezegd worden dat dit eigenlijk het enige gevaar was wat de tegenstander wist te creëren. Voetballend stond het bonte gezelschap nu niet bepaald bol van creatieve geesten en VVP4 probeerde vanuit een gesloten defensie zijn weg naar voren te vinden. Met deze feiten op tafel kunt u zich een voorstelling maken van het saaie eerste bedrijf wat het trouwe publiek zo kreeg voorgeschoteld.
Vooralsnog moet u het doen met 2 lange ballen van Ketje die niet aankwamen, een opstomende Visser over de rechterflank wat niet opleverde en een splijtende pass van ondergetekende die eigenlijk een beter lot had verdiend. Voor het doel van een poetsende gast Jan viel 1 moment van gevaar te noteren…een fraaie voorzet zeilde rakelings over de kalende kruin van Salvador, die zo de spits van dienst de kans gaf om zijn hoofd tegen het leer te knikken. De bal vervolgde zijn weg met een akelige precisie naar de hoek, maar het was gast Jan die met een katachtige reflex het speeltuig weg ronselde en erger wist te voorkomen. De staf slaakte een zucht van verlichting nu de ban van de zwarte magie verbroken bleek te zijn.
Het geluk kon helemaal niet op toen Smitshoek vanuit het niets de helpende hand toe stak. Een onschuldige vrije trap rondom de Smitshoek zestien, werd door een verdediger vakkundig verknald.
Les 1…niet door het centrum uitverdedigen was hem blijkbaar ontschoten en pardoes werd het leer bij Snor in de voeten gespeeld. Dankbaar voor zoveel vriendschappelijkheid aanvaarde Snor het geschenk en liet hij het uitpakken over aan Barend…0-1.
Het eerste bedrijf kende verder weinig hoogtepunten…naast een doffe knal van Snor op de paal, een hijgende Koopman die voor iedere meter knokte, een blessure van Sjakie en gast Jan die als doelman op spectaculaire wijze met de bal aan de wandel ging, was het verder soberheid troef aan beide kanten.
Hoe anders zou het tweede bedrijf verlopen…beide ploegen hadden de soberheid in de kleedkamer achtergelaten en voornamelijk VVP4 trapte het gaspedaal ouderwets stevig in. Vanaf het beginsignaal werd Smitshoek overdonderd en met de rug tegen de muur gezet.
De eerste die voorzichtig op de deur klopte was Snorremans…zijn schot werd met moeite gepareerd door de keeper en de rebound werd ternauwernood door R. Koopman over gevuurd. Niet veel later volgde alsnog capitulatie na een fraaie aanval over diverse schijven. Via B werd het leer op een presenteerblaadje aangeboden bij de instormende R. Koopman. Na zijn eerdere losse flodder wist hij nu wel met scherp te schieten en deponeerde hij dankbaar het speeltuig in de bovenhoek…0-2.
De staf en trouwe fan Sekeris zagen het hartverwarmende tafereel met genoegen aan en klapten de handen bijkans stuk. Het feest was helemaal compleet toen de verdediging van Smitshoek het begrip open huis een nieuwe dimensie gaf. Een voorzet van Ket werd door de totaal ongedekte Snor op waarde ingeschat. In een ultieme poging om erger te voorkomen werd Snor door een lokale judo kampioen onderhanden genomen en slingerde onze spits fraai met een ippon tegen het gras gesmeten. De jeugdige ambitieuze scheids schudde afkeurende het hoofd en wees gedecideerd naar de stip. Nu is Snor altijd al dol op presentjes, dus ook deze wist hij vakbekwaam uit te pakken…0-3.
Zegge en schrijven zijn we nog steeds in het eerste kwartier na rust en uw reporter heeft de blaren reeds op de vingers staan. Met alle beschikbare goede wil was het godsonmogelijk om alle hoogtepunten aan het papier toe te vertrouwen. VVP4 speelde met zijn prooi en loerde als een roofdier op de kansen die komen gingen.
Met een slordig Smitshoek was het hier niet lang op wachten. Een volgend kadootje werd Snor in de schoot geworpen en na het omspelen van de keeper was de 0-4 een feit. Een ongekende weelde voor VVP4 na weken waarin rampspoed en magie de ploeg aan het opbreken was.
Met het hoofd in de wolken speelde onze helden een prima pot voetbal. Ketting bleef uiterst geconcentreerd zijn linkerflank bewaken of zijn leven er van af hing. Keer op keer stuurde hij de ingevallen Niels Degenaars de diepte in. Degenaars had de brommer lekker afgesteld, want bij vlagen ging hij er als een komeet vandoor.
Nu is Ketting zoveel pracht en praal ook weer niet gewend…weken lang had hij ballen over het kruintje zien vliegen en getergd probeerde hij fier de kop omhoog te houden om herhaling van zetten te voorkomen. Echter u weet ook als geen ander hoe de jeugd van tegenwoordig met een overdaad aan luxe omgaat… De kop slaat op hol, nuchter nadenken is er niet meer bij en men loopt met grote regelmaat naast de schoenen. Het moet dit laatste zijn geweest wat onze ruwe diamant parten speelde tijdens een onschuldig moment zo halverwege de tweede helft. Een rustig balletje over de grond, kon door Ket met binnenkant links worden verwerkt om van hieruit een nieuwe aanval op te zetten. Hoe anders liep het in de praktijk…dromerige Ketting tilde zijn linker stok iets te hoog op en het leer hobbelde vrolijk verder richting gast Jan. De enige die deze onheilstijding had zien aankomen was de lokale spits van dienst en met een droge schuiver wist hij de eretreffer op het scorebord te zetten…1-4. Gelukkig bleven de andere tien strijders wel gewoon geconcentreerd bij de les en duurde het niet lang of VVP4 ontsnapte weer aan de verdedigende stellingen. Deze keer was het Barend die het slachtoffer werd van de judopraktijken van Smitshoek. Met een fraai uitgevoerde nage-wasa werd de verbouwereerde Barend onder de zoden gemoffeld. Ik heb de beste man nog snel geadviseerd om zich vooral op deze sport te gaan richten, want het getuigd van talent wanneer je mannen van het postuur Snor en Barend met speels gemak tegen de vlakte krijgt.
Wederom was het Snor die dankbaar gebruik maakte van de gelegenheid en de penalty binnen roste…1-5. Onze fiere captain O wreef zich nog maar eens goed in de handen…onder de drogerende middelen zag hij zich genoodzaakt om zich 90 minuten staande te houden. De stand op het bord had eveneens een positieve invloed op zijn gemoedstoestand en de eerlijkheid gebied te zeggen dat hij enigszins overmoedig werd. Het zal ongetwijfeld aan de pijnstillers van Duitse makelij hebben gelegen, want na zo’n 80 minuten bleef ons defensief lid gaan als een horde konijnen op duracell batterijen. Daar waar de ruimte lag, daar was Olie ook te vinden. Zo kon het gebeuren dat zijn uitgelatenheid hem noodlottig werd. Op Italiaanse wijze werd het Pernisser catenaccio uitgevoerd en het spreekwoordelijke mes sneed verfijnd door de Smithoekse boter. De dreigende Snor zag in zijn ooghoek een opstomende Olierook toesnellen en op dienstbare wijze legde hij de bal heerlijk breed, afgemeten in de loop. Op dat soort momenten is het vaak een kind die de was kan doen, want wat zou er tenslotte mis kunnen gaan. Hoekje uitkiezen, balletje plaatsen, handjes in de lucht en de felicitaties in ontvangst nemen is normaliter de gebruikelijke volgorde. Hoe anders ging het tijdens deze editie…als een blind renpaard stormde Olie richting het speeltuig, om deze een hengst van de bovenste plank te geven. Als een kanonskogel vloog het leer over het doel en volgens de NASA cirkelt het ding nu nog in een baan om de aarde.
Het bewijs dat een defensieve kracht wel tot daden kan komen werd gelukkig alsnog door Visser geleverd. Een soort gelijke situatie als hierboven werd door de kleine terriër op waarde ingeschat. Oog in oog met de keeper kwam de goede hoek in het vizier en werd er met een droge schuiver afgedrukt…1-6.
Het zoet der overwinning smaakte na enkele smadelijke weken als nooit te voren. Er viel een last van de schouders af en vooral mijn vrouw is bijzonder blij en hoopt dat de emotie eetbuien nu tot het verleden behoren.
VVP4…the show must go on…in 2014!!
Uw razende reporter ter plekke,
El Salvador.
