Veteranen Ve2 kloppen dienders
16 november 2013. Hermandad uit en de voorbereiding was niet super. Vijf afzeggingen en
ook nog 4 spelers die slechts een helft aanwezig konden zijn. Wel eerlijk verdeeld over de 1e
, Martien en Greg, en 2e We zouden wel zien.
Dick bleek later te kunnen komen dan gedacht. Bandenwisselproblemen. Daar doen ze in de
Formule 1 nu een kleine 2! seconden over. Bij Dick duurde dit helaas 2 uur. En hij was haast
in goed gezelschap van Greg, want die kwam aan bij het Toepad met een vrijwel leeggelopen
band...... Voor Greg ook geen Formule 1 team, maar achteraf bleek een spuitbussie gelukkig
voldoende.
Om 12.00 uur hadden we precies 11 spelers. weinig problemen met de opstelling, maar wie
moest er in doel? Peter was er niet, Dick was er nog niet....... Dan Bert maar. Die had dat in
het verleden wel meer gedaan en oefent elke week op dinsdagavond als vliegende keeper op
het doel schoonhouden. Weliswaar een klein doeltje, maar toch.
En zo stonden we aan de aftrap. Bert zonder handschoenen..... Die zitten niet in de kledingtas.
Keepers nemen die zelf mee. Geen vlagger.
Net voor we begonnen kwam Kees al aanlopen. Cor zag dat en wist dat Kees wèl
keepershandschoenen had en misschien wel wilde keepen ook.
We moesten toch beginnen en de eerste minuten dus met Bert. Die fase kwamen we goed
door, sterker nog, we speelden geweldig. Met o.a. een ijzersterk spelende Martien creëerden
we mooie aanvallen en kansen.
De goals konden niet uitblijven. Eerst Ruud na een mooie aanval. Ruud zelf gaf eerst de
volgende omschrijving: “Door een paniekerige dieptebal kon onze topsoorder in een woud
van spelers de bal op wonderbaarlijke wijze onder controle brengen, alle tegenstanders op
het verkeerde been zetten en na een subtiele voet-/schijnbeweging de keeper te bewegen om te
gaan liggen, zodat de bal met een fraaie trap in het doel kon worden geschoten”.
In overleg werd deze beschrijving enigszins bijgesteld:
“Door fantastisch samenspel van mijn 10 medespelers volgde uiteindelijk een schitterend
balletje diep van Martien (zou ook A3 geweest kunnen zijn) waarna de bal simpel werd
ingetikt.”
De tweede goal kwam van Greg die na de tegenstander uitgekapt te hebben de bal mooi in de
benedenhoek schoot.
De derde goal was een penalty, benut door Ruud. De penalty was volkomen terecht. Weer
een fraaie aanval die bij Martien belandde , die met de bal aan de voet in het strafschopgebied
langs een diender richting doel “gleed” maar op het laatste moment fors getackeld werd.
Intussen was Kees omgekleed en verving Bert, die ging vlaggen. Kees kon gelijk aan de
bak want Hermandad mocht op dat moment, het stond toen nog 0-1, een corner nemen. Met
veel kunst en vliegwerk overleefden we die corner en redde Kees door een van heel dichtbij
geschoten bal met de hand via de lat uit het doel te houden. Het zat niet tegen.
Zoals geschreven waren wij het eerste gedeelte goed bezig. Gaandeweg kwam Hermandad,
geen slechte ploeg, in z’n spel en kwamen wij wat meer onder druk te staan. De verdediging,
met Ton, Cor en Arno deed het goed maar uiteindelijk scoorde Hermandad met een fraai
schot in de bovenhoek de 1-3. Aan Kees zou het niet liggen vandaag met als stijlvol
hoogtepunt een fraaie zweef naar de hoek om de hard ingeschoten bal weg te stompen.
Hermandad rook z’n kans en bij ons leek het beste er een beetje af te zijn. We hielden deze
stand tot de rust.
Inmiddels waren Dick en Arjan ook gearriveerd en kon het gepuzzel voor de opstelling in de
2 e helft beginnen. Martien en Greg moesten echt weg. Arjan en Dick erin. Arno bleek echter
geblesseerd en wilde wisselen. Bert moest weer de wei in.
helft, Arjan en Kees En ook nog een pijntje hier en een pijntje daar.
Al met al begonnen we aan de 2e snellere voorhoede gehad J. We hadden gekozen om de snelle jongens van ons team meer
achterin te houden. En met Leon als linksback en dus ook Frank, Cor en Ton zat dat wel snor.
Daardoor werden we wel logischerwijs teruggedrongen en kwamen we er nauwelijks meer
uit.
Maar het stond goed, we hielden stand. Totdat de 2-3 opeens werd ingekopt. Min of meer
gevreesd en verwacht en we moesten nog zo lang.
Toch kwamen we er daarna juist wat meer uit. Ton stoomde regelmatig langs de kant op en
het middenveld kwam wat meer aan voetballen toe. Hermandad bleef wel gevaarlijk, ook met
afstandsschoten, één op de lat en een ander net naast de kruising.
Ruim 10 minuten voor tijd: een verre trap van achteruit richting helft van Hermandad leek
gemakkelijk door hun ver uitgelopen keeper verwerkt te kunnen worden. Dick liep wat in de
buurt en de keeper miste de bal half waardoor Dick opeens de bal leek te kunnen veroveren.
Wat heen en weer gekluts totdat de bal voor de voeten van Arjan bleef liggen die met een
schuiver buitenkant voet de bal vanaf zo’n 40 meter in het verlaten doel schoot. Net hard
genoeg, het net werd nauwelijks geraakt. 2-4. Een mooie opsteker voor ons. De laatste
minuten kwamen we zonder kleerscheuren door. Wel moest Leon er geblesseerd uit en Arjan
er toch nog weer in, maar dit paste bij het beeld van deze dag.
De tweede overwinning in deze competitie was een feit en gezien alle personele
verwikkelingen mochten we daar best trots op zijn. Zo langzamerhand doen we weer een
beetje mee.
helft met Dick en Bert in de spits. We hebben weleens een
Veteranen 2 in de modder.
9 November 2013. Het had nogal geregend in de aanloop van de wedstrijd thuis tegen
Neptunus-Schiebroek en gezien de staat het veld, we moesten op veld 3, mocht een
afgelasting worden verwacht. Maar nee, het ging door.
Het had ook afzeggingen geregend, 6 totaal en met Greg die alleen de eerste helft kon
meedoen was het wat krap vandaar dat we eentje erbij hadden gevraagd, Roy Leonszn.
De basis bestond uit Peter, Arno, Cor, Jan, Kees, Frank, Martien, Adrie, Leon, Greg en Ruud.
Even werd overwogen om Greg de 1e
Bert ging vlaggen en Roy en Wim begonnen in de dug-out. Dat was geen feest want deze
dug-out was de ideale springplank naar een laaghangende tak van een in de buurt staande
boom. Wat jonge jeugd, o.a. dochtertje Snikkers, vermaakte zich met het op de dug-out
klimmen en naar de tak te springen, klein sprongetje dat wel natuurlijk, en zo als Tarzan of
Jane naar de grond te dalen. Het gebonk en geklep was niet van de lucht zodat een goede
analyse van de wedstrijd nauwelijks mogelijk was. Zo misten wij dus al na een paar minuten
het eerste doelpunt. De bal was opeens na een voorzet in de verre hoek geglibberd. Pas in de
rust bleek dat Martien had geschoten en de rest wat hinderlijk aanwezig was en de keeper het
ook niet meer wist. Een welkome snelle voorsprong.
Het veld zag er al niet uit maar gaandeweg werd het steeds slechter tot grote vreugde van Jan
want die kon eindelijk weer wat ouwerwetse tackles eruit gooien. Dat kunstgras is niets voor
Jan.
Toch zag ons spel er aardig uit. De bal ging goed rond en met regelmaat kon er iemand, Ruud,
Leon en Frank met name, richting keeper worden gestuurd. De 2-0 kwam ook snel. Neptunus-
Schiebroek, wat een naam trouwens, houd het simpel en noem je vv Pernis of zoiets, ook
makkelijker voor verslaggevers, verdedigde matig uit, de bal kwam voor de voeten van Ruud
die direct met een lob vanaf 25 meter scoorde. Meer goals hingen in de lucht. Het was N-S,
zo dan maar voor dit verslag, wat echter scoorde. Wij wilden uitverdedigen maar de bal werd
met behulp van een handsbal onderschept, hetgeen onze scheids van vandaag, Hans Peelen,
ontging. De tegenstander profiteerde hier optimaal van.
In plaats van de ruime makkelijk overwinning die er aan leek te komen werd het toch opeens
weer moeizaam. Vanaf dat moment kon het alle kanten op al waren wij wel de betere partij.
Heel veel kansen kwamen er niet. Toch 3-1 voor ons door Frank die het met een afstandsschot probeerde. De bal ging laag richting verdediger die de bal tot ieders verassing miste waarop de keeper de bal in de hoek zag verdwijnen.
Ondertussen was “Jane” Snikkers in de dug-out komen zitten en ging zich nadrukkelijk met
de wissels bemoeien. Van wie zou ze dat nou hebben. Of wij ook gingen voetballen en wie er
dan uit moesten. Nummer 12 zou er wel uit kunnen vond zij. Wij ook, maar dat dachten wij
meer. De opa van Ebby zag ze ook lopen maar zij bedoelde de vader van Roy, de broer van
Ebby.
Leon had, lopende aan de andere kant, bij de bomen op het verreweg slechtste stuk gras van
ons sportpark, blijkbaar iets gehoord want hij gebaarde dat hij wel wilde wisselen. Roy erin.
Denk je als tegenstander even rust te krijgen. Nee dus.
Vlak voor rust kwam nummer 12, Martien er nog uit om schrijver dezes ook alvast wat
speelminuten te gunnen voor de 2e
eigenlijk al denkend aan een lekkere warme thee moest er direct achter een paar diepteballen
gerend worden. Speel je in de veteranen om lekker te tikken, krijg je dat soort ballen..........
Het bleef 3-1 tot de rust.
Na de rust werd het er allemaal niet beter op. Wij modderden soms maar wat aan en konden
het nivo van de eerste helft nauwelijks meer halen. N-S daarentegen kreeg wat meer kans
om via hun snelle buitenspelers gevaarlijk te worden. Het was de rechterspits die de bal, tot
helft wissel te zetten.........
tweede helft. Niet goed want, letterlijk, koud ingevallen en
zijn eigen verbazing opeens achter Peter zag belanden. 3-2. Penibel en het werd af en toe
flink gevaarlijk voor ons doel maar Peter hield stand. Ook wij kregen toch ook kansen en
uiteindelijk was het Leon die na een schot-voorzet van Ruud de bal, die door een verdediger
nog gered leek te worden, alsnog met z’n knie toucheerde en zo de goal op z’n naam mocht
schrijven. Hij stond er wel weer. Dat wel.
Met deze stand 4-2 , was het iets makkelijker voor ons om de wedstrijd uit te spelen hetgeen
gebeurde. Er vielen geen goals meer. De eerste overwinning in de competitie was eindelijk
een feit.
