Voorzitter Jacco van der Kamp stelt zich voor

Met steun van nagenoeg alle aanwezigen kan Jacco met veel vertrouwen aan de slag. Maar wie is nu eigenlijk Jacco van der Kamp?

Beste leden van VV Pernis,

De vacature voor het voorzitterschap heeft geruime tijd open gestaan. Ik heb dus voldoende tijd gekregen/genomen om over een eventuele kandidaatstelling na te denken. Ik merk dat het redelijk eenvoudig is om tijdens dat denkproces ‘beren op de weg’ te zien of beter nog te bedenken. Enerzijds realiseerde ik me dat de vorige en tevens eerste voorzitter van VV Pernis zich in totaliteit al 9 jaar in deze functie op een uitstekende wijze profileert en anderzijds dacht ik van; ‘ach, ik heb het al druk genoeg’.  Dit alles betekende dat het overwegingsproces meer dan een jaar aangehouden heeft. Uiteindelijk heb ik vorige maand besloten om mij toch kandidaat te stellen voor het bekleden van de voorzittersrol.     

Ik ben Jacco van der Kamp, ik ben getrouwd met Willeke en we hebben samen vijf kinderen. Ik ben geboren en getogen in Pernis en heb ook gevoetbald op Pernis. De eerste stappen van mijn voetbalcarrière heb ik gezet aan de Loswal. In 1974 ben ik bij het toenmalige DOTO in de F gaan spelen. Ik was toen zes jaar en in die tijd was dat de minimale leeftijd om te mogen voetballen. De keuze voor DOTO was gemakkelijk gemaakt. Mijn ouders, beiden niet afkomstig uit Pernis, vroegen in 1966 aan de hun toenmalige buurman: onze zoon Henri wil gaan voetballen, maar bij welke club moeten we hem opgeven als lid? Het antwoord van de buurman was kort, maar krachtig: ‘Bij DOTO natuurlijk, anders kijk ik jullie nooit meer aan’. Dit werd overigens in de geest van de alom bekende voetbalhumor met een knipoog gezegd. En zo geschiedde.

Na en aantal jaren te hebben gevoetbald bij DOTO bleek dat er vele vrienden van mij bij Excelsior Pernis speelden. Op een gegeven moment trok dat zo hard aan mij dat ik een overstap gemaakt heb naar Excelsior. Op een later tijdstip ben ik ook weer terug gegaan naar DOTO en heb datzelfde kunstje in de senioren nog een keer geflikt. De laatste jaren van mijn actieve voetbalcarrière heb ik in de lagere senioren elftallen bij Excelsior gespeeld. Een andere voetbalclub die ik ruim 20 jaar trouw ben gebleven is SC Voorne. Los van mijn veldvoetbal heb ik ook in de zaal gespeeld. De competitieavond binnen onze regio was voor ons team op maandagavond. Je kunt je voorstellen dat voetbal mijn leven in die periode aardig beheerste. Op maandagavond competitie spelen in de zaal en op dinsdag- en donderdagavond op het veld om te trainen en zaterdags in de wei om te trachten een balletje te trappen. Tijdens het seizoen 2005-2006 maakte ik deel uit van de trainersstaf bij Excelsior en was ik assistent trainer bij de selectie en tegelijkertijd leider van het tweede elftal. Het werken met zo’n groep ‘jonge honden’ vond ik geweldig. Tegelijkertijd toont het aan dat je op een zekere leeftijd gewoon een stapje terug moet doen, omdat je het simpelweg niet meer bij kunt benen. Het goede nieuws is dat het tweede elftal in dat betreffende seizoen kampioen geworden is.

In de periode van het overstappen tussen de twee clubs in Pernis werd ik uiteraard door meerdere dorpsgenoten bestempeld als overloper. Achteraf gezien ben ik ontzettend blij dat ik binnen beide verenigingen actief heb mogen zijn en dat ik in ieder geval mee kan praten over de zogenaamde verschillen. Met die verschillen valt het overigens wel mee, wat nu ook te zien en af te meten is aan de sfeer binnen VV Pernis. De kreet overloper viel mij destijds niet echt lekker, maar ik was toen niet in staat om dat gefundeerd te kunnen weerleggen. Met de huidige ontwikkelingen moeten we concluderen dat de term overloper eigenlijk weergegeven had moeten worden als visionaire!        

Het zal pittig zijn om de bestuurshamer van zo een ervaren bestuurder als Bas over te nemen, toch ga ik deze uitdaging met vertrouwen aan.

Wat ik de laatste jaren binnen VV Pernis ervaren heb is dat, net als in het verleden bij beide clubs, het nog steeds een familiaire vereniging is met aandacht voor ieder lid. Dit moet ook zo blijven, de club moet voor iedereen laagdrempelig zijn met het plezier in het beoefenen van de voetbalsport voorop.

Met dit in  mijn gedachten heb ik de volgende speerpunten:

• Aanspreekbaar zijn voor alle leden en hun aanhang, daarom zal ik mij met regelmaat op de sportaccommodatie vertonen, spreek mij gerust aan indien er zaken spelen die aandacht nodig hebben.
  • Het zal niet zo zijn dat er in alle gevallen direct oplossingen voor handen liggen, maar er zal binnen het bestuur zeker aandacht aan worden geschonken.
• Zorg dat we met elkaar de juiste normen en waarden hanteren. Niet alleen op Sportpark Pernis, maar ook op verenigingen waar wij te gast zijn. Gedraag jezelf altijd als een ambassadeur van onze vereniging.
• Uitdagingen maar ook kansen, zie ik in het werven en binden van enthousiaste leden en sponsoren.
• Wij beschikken over een uitstekend eerste elftal. Ik vraag van u als leden en liefhebbers van het voetbal, dit elftal bij hun wedstrijden te komen ondersteunen, zij verdienen het, tenslotte zijn de jongens het visite kaartje van de vereniging.
• Een grote vereniging vergt erg veel inspanningen van alle betrokkenen. Probeer als lid van onze prachtige vereniging hieraan zoveel als mogelijk bij te dragen. Stelregel hierbinnen is wel : ‘Vrijwillig maar niet vrijblijvend’.

Los van dergelijke speerpunten zal het bestuur zich ook buigen over beleidsplannen, een meerjaren strategie en tegelijkertijd veel aandacht besteden aan de ‘day to day business’.  Dit tezamen met de speerpunten, mits goed uitgevoerd, zal zorgen voor het belangrijkste doel van VV Pernis, namelijk:

Het voor de lange termijn borgen van de sportieve en sociale taak die VV Pernis binnen onze dorpsgemeenschap vertegenwoordigt, waarbij we over 30 jaar nog steeds inspanning en ontspanning kunnen bieden aan de jeugd en overige leden.

Door jullie steun en betrokkenheid zal ik me met veel enthousiasme inzetten voor onze club.

Met vriendelijke groet,

Jacco van der Kamp

Voorzitter VV Pernis