Laatste wedstrijd van het seizoen tegen het inmiddels al weken kampioen zijnde PKC 85 Ve3.
Voor ons en zeker voor hun stond er niet veel meer op het spel.
Wij zouden op de gedeelde 2e of 3e plaats kunnen eindigen voor wat het waard is. Hoewel, of zit er ergens in de competitiereglementen een zinnetje verstopt dat de nummer 2 en 3 ook promoveren...........? Wij hopen eigenlijk van niet. Het is al heel mooi dat we dit seizoen zo goed hebben kunnen meedraaien.
Revanchegevoelens, ja die speelden wel wat mee. Uit werd kansloos met 8-2 verloren en we waren best nieuwsgierig of we nu wel, met al onze nieuwe aanwinsten die toen nog niet meededen, tegen hun opgewassen zouden zijn.
Voor de statistieken ook nu nog even de afzeggingen. Greg, Ruud, Wim, Adrie, Xander en Leon hadden afgezegd. Dick zou deze wedstrijd fluiten. Voor de zekerheid toch maar weer een beroep gedaan op ons 6e elftal. Jan de Pee en Jan Willem Wemelsfelder wilden graag meedoen. De andere namen nog: Peter, Arno, Jan, Martin, Cor, Arjan, Tom, Frank, Kees, Andre, Bert, Jaap, Martien en.....verrassing, toch ook Leon die alsnog erbij kon zijn. Meer dan genoeg.
Wisselvallig weer met zon maar ook af en toe een bui. Dat laatste zouden we nog wel merken.
Als je op het 2e veld in de dugout zit, dan zit je lekker in het zonnetje, beetje wind maar dat geeft niet. Voetbal is dan ook leuk als je niet speelt. Zo kan je de strijd een beetje beter analyseren. Wij begonnen sterk met al gauw een kans voor Jan de Pee, die niet lekker inschoot. Eigenlijk ging Jan verder waar hij een paar maanden eerder toen hij met ons mee deed begon: niet scoren. Zo leek het. Maar gelukkig veranderde dat snel toen hij een volgende kans wel wist te verzilveren, na een mooie bal van Jaap, als het geheugen tenminste nog een beetje werkt, en niet veel later nog één, laag ingeschoten onder de keeper door. Daar was Jan de spits zoals zijn reputatie ons was voorgespiegeld. Dat was dus 2-0 voor en dat tegen de kampioen. Een kampioen die overigens 10 minuten te laat één voor één het veld op druppelde en niet uitsraalde er heel veel zin in te hebben. Wij profiteerden daar dus al snel van. Dat er toch kwaliteit bij de tegenpartij zat bleek bij de tegenstoten, die niet veel maar wel gevaarlijk waren. De eerste beste uitbraak werd ook direct 2-1. Waar de helft van onze verdediging op dat moment uithing was een raadsel. Kort daarop weer een uitbraak en de 2-2 leek in de maak. Gelukkig nu niet goed ingeschoten en Peter kon de bal vrij makkelijk vangen. We waren gewaarschuwd. Daarna hebben uw reporter en de wissels die op de bank zaten een gedeelte gemist. Een flinke regenbui met wat hagel ertussen woei de dugout in. Alleen achter de dugout kon je nog enigszins schuilen en dat deden we dus. Veel spannends gebeurde er niet meer op het veld, geloofden wij . Tip: verplaatsbare dug-outs op wieltjes zodat er al naar gelang uit de wind kan worden gezeten. De wedstrijd was niet echt geweldig. PKC verdedigde goed, gokte wat op de counter en wij hadden meer balbezit aan zonder heel veel kansen. Dick floot wat te vroeg af voor de thee, maar dat vond niemand erg.
Tweede helft. Leon erin voor Jaap. Martien voor Frank, Jan Willem voor Kees. Bert bleef nog even vlaggen en André bleef paraat, nog niet omgekleed, maar als de nood aan de man kwam zo hij eventueel toch, als het echt moest en er geen alternatief meer was, zich wellicht nog om kunnen kleden.... maar het hoefde niet persé, al was hij zeker nog wel bereid, mits het zonnetje scheen.... kortom, de bereidheid was er.
PKC drong in het begin van de tweede helft wat aan op zoek naar de gelijkmaker. Die bleef vooralsnog uit en gaandeweg kwamen wij wat meer in de buurt van het PKC ‘85 doel. Helaas begon het weer wat te regenen en daar we nu uit voorzorg in de buurt van de kantine waren blijven staan was de keus gauw gemaakt; naar binnen en vanachter het raam de wedstrijd volgen. Nog maar net binnen hoorden we wat rumoer en wij bleken te hebben gescoord. Uit een cornerbal was de bal via via in het doel verdwenen. In de kantine werd gezegd dat het een eigen doelpunt van de keeper zou zijn. Na de wedstrijd bleek dat er verschillende versies over deze goal waren. Arjan claimde de goal omdat het zijn cornerbal was die eigenlijk nauwelijks aangeraakt in het doel verdween. Leon claimde de goal omdat hij de bal wel degelijk had aangeraakt en de keeper daarmee dusdanig in verwarring had gebracht dat de bal niet meer tegengehouden kon worden en bovendien vond hij dat er coulant met deze claim omgegaan moest worden, daar hij uit tegen PKC Ve4 een kratje had gedoneerd om zijn in de laatste minuut gemiste kans op de winnende treffer “onder ons” te houden en tot zijn teleurstelling later moest constateren dat het nieuws al alle sociale media had bereikt voordat we zelfs maar in Pernis waren. Nou vooruit dan, Leon scoorde de 3-1 op aangeven van Arjan.
De ban was gebroken. De ene aanval van ons na de andere golfde op het doel van PKC ’85. Inmiddels was het droog geworden en konden wij , André en ondergetekende, weer naar buiten om het spel beter te volgen.
Peter kreeg nauwelijk meer wat te doen en behoudens een paar irritatiemomentjes bij de tegenstander had Dick het alleen maar druk met doelpunten noteren. Martien scoorde de 4-1 na een vlotte aanval en Jan de P scoorde de 5-1 met een fraaie kopbal. Tom volleerde schitterend de 6-1 onder de lat na een voorzet van Jan Willem en Frank mocht het laatste tikkie voor de 7-1 geven nadat Jan de P de bal langs de keeper had gewurmd. Tom schoot tot slot de 8-1 binnen, waarmee onze revanche voor de 8-2 nederlaag uit bij PKC ’85 compleet was. Tijd voor Dick om weereens wat te vroeg af te fluiten.
Een mooie overwinning waarmee wij de kampioen de enige nederlaag van het seizoen toebrachten. Het zegt vooral veel over de ontwikkeling van ons team. Vroeg in het seizoen nog kansloos en nu verdiend winnaar. De aanwinsten van dit seizoen, Arjan, Martien, Martin en de laatste wedstrijden Tom hebben ons team duidelijk sterker gemaakt. Met af en toe een taktische aanvulling met o.a. Ronnie Sekeris en spelers van het 6e, werd het het voor iedereen wat makkelijker. En laten we niet vergeten de jongens van huidige 8e, Coen en Fabian die ons vooral in het begin van het seizoen hebben gesteund.
Al met al een geslaagd seizoen waarin we op de gedeelde 3e plaats zijn geëindigd. Ruud en Frank zijn van ons team de topscoorders met beide 9 doelpunten. Met een doelsaldo van 65 voor en 64 tegen zitten we net aan de positieve kant van de score.
Het ziet er naar uit dat we voor het nieuwe seizoen vrijwel de complete huidige groep bij elkaar kunnen houden. Dat zou mooi zijn. Met de nieuwe lichting jonge(re) veteranen erbij gaan we wellicht nog een mooie toekomst tegemoet
Iedereen een mooie zomer gewenst!
Wim
.
