Enigszins later en ook langer dan gewend, maar toch gekomen op veler verzoek, de verslagen van de veteranen.
PKC 85 Ve3 – vv Pernis Ve, 23 september 2012
Uitwedstrijd om 09.30 uur. U leest het goed: 09.30 uur! Vertrek 08.30 uur! Bepaald geen veteranentijd die alle krakende gewrichten dan nog op gang moeten zien te krijgen. Meer een tijd voor Fjes met leiders die in het natte gras veters staan te strikken en scheidsrechters die gevallen peuters overeind helpen ondertussen overbezorgde ouders en leider naar de kant dirigerend. Wel een hele mooie lucht met zon in het oosten en een hele donkere regenwolk in het westen met als resultaat een paar fantastische regenbogen nast elkaar.
Toch stonden wij al vroeg aan de Prinselaan in Prinsenland (of is het daar Kralingen aan die kant van de A16?) de warming up te doen die allengs verzandde in gebabbel want de tegenstander liet lang op zich wachten. Eindelijk kwamen daar de eerste PKC-ers waarvan er een al snel riep dat ze Surinaamse tijd aanhielden. Niet verwonderlijk voor een club met Surinaams Hindoestaanse roots waarvan de afkorting staat voor Pawan-Kemal Dewaker Combinatie. De scheids zou zelfs pas net uit z’n bed gebeld zijn. Met een warmer wordend zonnetje en roti en bara met kipkerrie na de wedstrijd in het vooruitzicht waanden we ons in tropische sferen. Relax mèn.
De wedstrijd nam eindelijk een aanvang. En het fluitje van de scheids fungeerde als wekker waardoor we al snel uit onze tropische droom ontwaakten. Aan alle kanten werden we voorbij gelopen en uitgespeeld door een plots zeer wakkere tegenstander die al snel Peter onder vuur nam. Doelpunten konden niet uitblijven en binnen 30 minuten stond het al 3-0 en daarmee mochten we niet ontevreden zijn. Wel met het feit dat Arno al snel geblesseerd uitviel en Dick er in moest die ook niet helemaal fit was. Daar stonden wij dan als veteranen 45+ tegen een gemiddeld 10 jaar jongere tegenstander die dartel onze krakkemikkige buitenspelval ontweek of met snelle combinaties ons uitspeelde. Kwamen wij dan niet over de middenlijn? Jazeker, een paar keer waarbij Casper zelfs nog een aardige schietkans kreeg en we ook nog een cornerbal mochten nemen. Daar bleef het wel zo’n beetje bij. Net toen we dachten dat we de rust met een redelijke achterstand zouden halen scoorde PKC nog 2 keer, Peter moedeloos in z’n hok achterlatend.
Rust, thee en na een klein kwartiertje weer richting speelveld. Zonder Jan want die bleef geblesseerd aan z’n rug in de kleedkamer achter. Bert er in. Ook nu geen tegenstander en scheids te bekennen, die kwamen op hun eigen tijd weer aangekuierd. Nu waren we wel gewaarschuwd maar dat maakte niet veel uit. Kans op kans kreeg PKC en slechts door wondertjes en Peter hielden we redelijk stand totdat de 6-0 er alsnog werd ingeschoten.
Een iets groter wonder was de plotselinge 6-1 van Coen die voorzette en de bal via de blunderende keeper in het doel zag verdwijnen. Een kleine stimulans voor ons en zowaar we kwamen iets vaker in de buurt van het PKC doel en mochten zelfs een penalty nemen na een leuke aanval met Leon als eindstation die in de 16 werd gevloerd. Ruud nam de penalty feilloos. Of dit nu de 6-2 of 7-2 of 8-2 was weet o.g. niet meer zeker, maar wel dat de eindstand 8-2 was toen de scheids na 35 minuten ballen af floot.
Genoeg geleden. Omkleden en gauw naar de keuken. Zelfs toen we terug in Pernis kwamen was het nog vroeg. Dat is dan wel weer zo: je hebt zo nog iets aan je dag. Wat is niet helemaal duidelijk, maar dat schijnt zo te zijn als je vroeg moet spelen.
Wim
Vv Pernis VE – Zwaluwen Ve3, 16 september 2012
De eerste competitiewedstrijd van dit seizoen. 15 man aanwezig: Leon, Wim, Dick, Bert, Cor, Jan, Leon, Greg, Ruud, Andre, Arjan, Kees, Arno, Fabian en Coen. De laatste 2 jonkies doen gelukkig regelmatig met ons mee, daar er voor hen en nog een groep andere ex A junioren nog geen teem samengesteld kon worden. Met een beetje geluk lukt dat binnen een paar weken alsnog, wat voor Coen en Fabian mooi zou zijn, maar voor ons betekent dat we nog naarstiger op zoek moeten naar aanvulling.
Het team van Zwaluwen Ve3 bleek een heel ander team dan dat waar we de laatste jaren regelmatig tegen speelden. Meestal haalden we wel een aardig resultaat al ging dat ook het laatste jaar niet echt op. We zouden wel zien. Scheidsrechter van dienst was Sjaak Olierook.
Onder het toeziend oog van de gestopte spelers Martin, Bas en Rob begonnen we niet goed. In de beginfase kwamen we nauwelijks over de middenlijn terwijl Zwaluwen er lustig op los combineerde. Op een gegeven moment scoorde Zwaluwen door een hoog afstandsschot wat niet genoeg door Peter gekeerd kon worden. We drongen wat meer aan . Er lag wat ruimte achter hun verdediging, maar hoe kwamen we daar? Het was Arjan die met een verre dieptepass Leon lanceerde die alleen op de uitkomende keeper afging, net op tijd de bal over hem heen tikte en op de huid gezeten door een verdediger de bal leek in te tikken maar later toegaf dat als laatste de voet van de tegenstander de bal toucheerde. Toch de goal maar op het conto van Leon geschreven. Een mooie opsteker. Veel spannends gebeurde er niet meer in de eerste helft. Ruststand 1-1.
In de 2e helft was Zwaluwen ook wat beter, maar kregen wij ook goeie mogelijkheden op de counter. Het leek met een gelijkspel te eindigen ook door weer goed keeperswerk van Peter, totdat een onoverzichtelijke situatie in het strafschopgebied tot de 2-1 van Zwaluwen leidde. Iets meer in detail: Een hoge bal in de buurt van de penaltystip leek door Jan weggekopt te kunnen worden. Een spits van Zwaluwen, 2 koppen kleiner ging er vol in en kwam in botsing met Jan. De bal caramboleerde hoog richting ons doel en werd door een Zwaluwenspeler ingekopt. Het leek een enorme domper, maar plots zagen we de wapperende vlag van Bert en hoorden het fluitje van Sjaak en zagen de arm die niet naar de middenstip wees maar richting ons doel. Buitenspel, gezien en gegeven.
Wij blij, Zwaluwen niet helemaal, zeker de spits niet die op de grond was geland na zijn hoge sprong tegen Jan en daar bleef liggen. Een enorm ei verscheen vlak onder zijn oog. Jan z’n hoofd had de strijd gewonnen.
IJs gehaald door omstanders en Jan gaf de spits nog goede raad mee dat hij vooral nog heel lang moest blijven koelen.
De onderbreking had enkele minuten geduurd en omdat het toch bijna tijd was floot de scheids maar af.
Gelijkspel, wat gelukkig misschien maar ook niet echt onverdiend.
Wim
Veteranen in de beker.
Meestal geen successtory, gezien de voorgaande edities. Vaak blijkt het ook voor andere elftallen van de vvP geen succesverhaal. Te grote kwaliteitsverschillen in de poules, zoals ook vorig jaar zichtbaar was met grote nederlagen als gevolg. Meestal zijn wij de ploeg met de mindere kwaliteit, dat geeft wel te denken.
Dit jaar leek het anders met 3 teams in de poule die we in de competitie ook regelmatig treffen: De Zwervers IJsselmonde, Lombardijen en Oude Maas. Niet dat we direct de grote favoriet waren maar toch.
Eerst nog even de administratieve mededelingen van onze groep. Helaas hebben Martin La Riviere, Bas Koert, Rob Bovekerk en Sander van Dijk besloten te stoppen. Sander heeft slechts 1 seizoen bij ons gespeeld, maar Martin, Bas en Rob zijn met recht oudgedienden met elk een geweldige staat van dienst op voetbalgebied, ieder op zijn nivo. Misschien dat we daar later nogeens wat meer over kunnen uitweiden. Jammer dat zij hebben besloten te stoppen.
Inmiddels hebben Casper Notenboom en Arjan vd Kuil zich aangemeld bij ons team. Welkome versterkingen, waarmee we in totaal 17 spelers op onze lijst hebben staan. Iets te weinig, gezien onze blessuregevoeligheid.
Die waren de eerste bekerwedstrijd op 25 augustus tegen De Zwervers duidelijk niet allemaal aanwezig. Inclusief de opgetrommelde Fabian, zoon van Arno, hadden we 12 man en dat met deze kwetsbare groep.
Aanwezig waren Arno, Leon, Bert, Wim, Peter, Greg, Cor, Ruud, Kees, Andre, Jan en dus ook Fabian. Afwezig: Dick, Xander, Adrie, Casper, Jaap en Arjan.
Een korte schets van de wedstrijd dan. De Zwervers was wat sterker en Peter hield ons op de been met een paar prima reddingen. Wel kwamen wij in de 1e helft voor met 2-0 door goals van Ruud, mooi schot van afstand over de keeper en Wim, minder mooi schot net niet helemaal over de keeper, maar wel genoeg. De Zwervers scoorde daarna ook 2 keer, 1x via een penalty na een handsbal van Kees die de arm wel langs het lijf hield, maar de scheids zag het anders en een ander doelpunt van dichtbij. In de 2e helft scoorden beide ploegen nog een keer, door ons na een fraaie combinatie over rechts waarna Andre vrij in kon tikken. De Zwervers bleef wat beter, maar wij kregen toch grote kansen op de 4-3. Het bleef echter 3-3 na een leuke wedstrijd. Compliment aan de oudjes, die de hele wedstrijd op de been bleven.
De week daarna weer uit tegen Lombardijen, ook geen onbekende tegenstander.
Casper en Arjan maakten in deze wedstrijd hun debuut en ook kwam Fabian ons versterken samen nu met een leeftijdsgenoot, Coen de Man.
Greg, Cor, Peter, Xander en Jaap waren nu de afwezigen.
We begonnen geweldig aan de wedstrijd op deze warme dag. Kansen voor o.a. Casper, op trainingen zeer schotvaardig maar helaas lukte het nu nog niet. Na ruim een kwartier viel er eentje aan de andere kant en was het hek van de dam. Binnen een mum van tijd stond het 4-0 voor Lombardijen. In de 2e helft voetbalden we weer niet onaardig maar echte kansen wisten we niet te creëren. Lombardijen nog wel en met het laatste fluitsignaal stond de stand op 7-0. Gek genoeg niet slecht gespeeld, maar ja, niet kunnen scoren en ook niet kunnen tegenhouden.
Op 8 september de laatste wedstrijd, thuis tegen Oude Maas. Aanwezig Arno, Leon, Wim, Bert, Dick, Greg, Cor, Ruud, Kees, Adrie, Casper, weer Fabian en Coen en ook nog Arnout vd Stadt als invaller. Helaas geen scheids kunnen regelen dus heeft Leon dit waargenomen.
Lekker weer en ook deze wedstrijd begonnen we voortvarend. Langs de kant werd al gedacht aan een walk-over. Dat moeten je bij ons nooit denken, want de ervaring leert dat wij nooit heel veel scoren en dat een eerste gevaarlijke aanval van de tegenpartij wel vaak succesvol kan zijn. Ook nu weer al had Oude Maas wat meer aanvallen nodig, maar ze kwamen wel op 0-1 via een ruimhartig gegeven penalty, na de wedstrijd hartstochtelijk verdedigd door de scheids die precies de vierkante decimeter aanwees waarop de beslissende tackle was gemaakt. In de 2e helft kwamen wij weer meer bij het doel van Oude Maas, maar het werd toch 0-2 door een bal van grote afstand die net onder de lat het doel in vloog. Typisch zo’n doelpunt, waarvan we er vaak wel één in een wedstrijd tegen krijgen. Wij kregen ook kansen en het was Coen die een schitterende rush, begonnen aan de verkeerde kant van de zijlijn, afsloot met een geweldig schot van afstand wat net onder de lat het doel in vloog. Typisch zo’n doelpunt, waarvan we er zelden één maken. Nu toch al 2 keer in 3 wedstrijden!
Oude Maas protesteerde wel, maar zonder grensrechter en met de scheids op grote afstand kon er geen oordeel over het wel of niet uit zijn worden geveld. Er was er één die het wist: Coen. Die liep feestvierend terug.
We schoten in de 2e helft verder nog 4 keer tegen paal en lat, het zat niet echt mee. Het bleef 1-2.
Dat was dus de bekercampagne, niet succesvol maar toch aardige potjes gevoetbald,
Wim
