Maar dat mag ook wel want je wint hem niet zomaar. Gedurende het seizoen laat je als team zien dat je sportief speelt. Zo ben je beleefd tegen de scheidsrechter, speel je enthousiast en fanatiek zonder dat het ten koste gaat van de schenen van je tegenstander en zorg je ervoor dat je als pupil je vader of moeder, die langs de zijlijn aan het supporten is, in toom houdt. Dat laatste is misschien nog wel het moeilijkste. Als je dan als team ook nog eens een coach krijgt die dit alles perfect aanstuurt maak je kans om deze prijs te winnen. En dat is gelukt!
Dan krijg je een volgende uitdaging, wat gaan we dan met dat prijzengeld doen? De pupillen wisten het al snel, een pretpark. En het liefst een lang weekend met overnachting erbij. Alhoewel het een flinke prijs is bleek al snel dat dit niet haalbaar was. Dit vonden wij als ouders niet erg. Maar wat gaan we dan wel doen? De Efteling leek het best passend voor iedereen, niet te ver, achtbanen, andere leuke attracties voor wie toch niet zo goed in een achtbaan durft. Zo gezegd zo gedaan. Na zeer creatief verzamelen van entreekaarten is het gelukt om van het prijzengeld met 10 pupillen en 3 begeleiders naar de Efteling te gaan.
Goed aangekleed en met een rugzak vol met eten en drinken zijn ze begonnen aan deze gezellige dag.
Het was koud maar droog en de zon scheen. Na een paar mooie attracties waren een aantal pupillen niet meer te houden. Ze moesten gewoon in de achtbaan. Gelukkig heeft de Efteling er niet 1 maar wel 4. Misschien durf je wel in de achtbaan maar nog niet over de kop?
Of wil je juist wel over de kop maar ben je reuze bang voor de vrije val? Het maakte allemaal niet uit. Want dat is het mooie aan dit team en misschien ook wel de enige reden waarom ze deze prijs hebben gewonnen. Alles gaat in overleg en met respect voor elkaar. De hele dag is er rekening gehouden met elkaar.
Soms is de groep gesplitst om vervolgens weer snel bij elkaar te komen om gezamenlijk een attractie te doen die iedereen durft. En wint iemand een knuffel bij een spel dan geeft diegene hem net zo makkelijk weg aan iemand die pech in het spel heeft gehad.
Omdat het ‘druk’ was in de Efteling bleven ze ook nog eens een uur langer open. Maar het leek wel of wij de enige waren die dit wisten. Alle wachtrijen verdwenen waardoor sommige pupillen wel 10 keer in een achtbaan zijn geweest. En wat doe je dan als goede begeleider? Natuurlijk, meegaan!
Met samengeknepen billen heeft ondergetekende de achtbanen doorstaan.
Moe maar voldaan kwamen we in de avond aan bij onze vertrouwde voetbalvereniging. Opgewacht door de andere ouders die blij waren om hun kinderen weer te zien.
Zij konden gaan genieten van de Efteling verhalen van die dag.
Ik zou zeggen: ‘Op naar de volgende prijs!’
Tamara Dietz
