Vorige week niet gevoetbald, dus de accu weer op kunnen laden , al verspillen sommigen spelers doordeweeks op dinsdag teveel energie door voluit voor het dinsdagavondkampioenschap te gaan en dat ook nogeens uitbundig te vieren in plaats van het rustig aan te doen.
Veel afzeggingen voor vandaag: Jaap, Xander, Sander, Jan, Peter, Cor en Andre waren om verschillende redenen niet aanwezig. Slechts 1, Jaap, vanwege een blessure en met de rest wel aanwezig kunnen we spreken van een fitte groep. En dat op onze leeftijd. Wel aanwezig waren: Dick, Rob, Kees, Martin, Arno, Wim, Bas, Adrie, Leon, Ruud, Greg en Bertus. Als aanvulling waren Martien Snikkers en Jacco Wemelsfelder er bij gevraagd. Jacco had blijkbaar teveel gegeven tegen Peter Houtman in de eerste helft van zijn eigen elftal tegen Oude Maas, want wij hebben hem, hoewel hij voor de wedstrijd aangaf in de buurt te blijven voor het geval dat, pas na de wedstrijd achter de bar weer terug gezien. Ook nuttig, voor de club.
We moeten nog even vermelden dat we ons mochten verkleden in de het heilige der heilige nl kleedkamer 3, waar om de veertien dagen het nodige gejubel uit dreunt, voor de wedstrijd van het eerste dan, want na de wedstrijd valt er helaas vaak niet veel te jubelen.. Beetje sjofele aanblik, wel heuse stoeltjes, heel veel oranje nog, een oude gammele kast met wat apparatuur voor het gejubel en een Excelsiorjack met HDU er op aan het plafond. HDU bleek te staan voor Henk den Uijl, de helaas te vroeg overleden steun en toeverlaat en ook vooral supporter van het eerste elftal van Excelsior P. Ook nog 4 douches! Wat een luxe. In die kleedkamer mochten wij ons dus verkleden. Maar eigenlijk alleen omdat kleedkamer 8 aan 2 teams tegelijk was toegewezen. Foutje wat voor ons niet nadelig uitviel. Qua omkleden dan.
Terwijl het beginsignaal van scheids Sjaak Olierook klonk brak ook het zonnetje door. De voortekenen leken gunstig. Niet beseffende dat het zonnetje ook voor de tegenstander zou kunnen schijnen. We begonnen hoopvol aan de wedstrijd met Greg en Bertus als wissels (niet persoonlijk bedoeld guys). De hoop werd al dra het kunstgras ingeslagen. Binnen een mum van tijd stonden we met 4-0 achter en niet omdat de tegenstander nou zo briljant was. Wel snel, maar ze werden ook flink geholpen door ons. Beetje futloos probeerden we ons in de wedstijd te spelen, met vooral Martien als degene die probeerde de moed erin te houden en de rest wakker te schudden. Af en toe kwamen we er aardig door en het was Kees die met een fraaie goal, een mooie lob onderkant lat die net achter de lijn tegen het net stoot, de 1-4 scoorde. Daarna toch de 1-5 en met een mooie kans voor o.g., die de bal net te hoog over de keeper lobde, bleven we op respectabele afstand. Niet ver voor rust kreeg Martin in een verdedigende actie een bal snoeihard op zijn keel en zeeg hij ter aarde. Zeer pijnlijk. En enigszins versuft moest hij eruit. Kort daarna raakte een tegenstander geblesseerd en besloot Sjaak maar wat vroeg voor de rust te blazen om de wonden te likken.
In de rust in eerste instantie veel mededogen en een zak ijs, gehaald door Carla van Arno, voor Martin, maar al gauw werd er geconstateerd dat hij met zo’n rooie keel wel wat op een kalkoen leek en dat dat met de kerst in aantocht wel link was, want als tie niet zou uitkijken zou hij worden gevuld. De manier waarop werd fijntjes uit de doeken gedaan door onze culinaire manager, die blijkbaar meer dan kalkoenen gevuld heeft in zijn leven. U merkt het, medelijden is bij ons slechts van korte duur. Gelukkig kon Martin in de tweede helft nog even invallen.
Vlak voordat we aan de 2e helft begonnen toch nog even de taktiek wat aangepast. Wat meer verdedigend de tegenstander bij de middenlijn opvangen en kijken of we konden counteren. Zoals Martien, die ons probeerde op te peppen, zei, we beginnen de tweede helft gewoon met 0-0.
Ook een uitgangspunt.
Het werkte wel! We hadden het wat meer onder controle en inderdaad, we kregen wat kansen. Leon kopte hoog opverend na een corner van Ruud fraai de 2-5 binnen en de 3-5 leek er aan te komen. De tegenstander kreeg ook steeds meer last van pijntjes, dus..... Dus niet. Een afstandsschot van Nep.-Schie. werd lichtjes door een van ons getoucheerd waardoor Dick kansloos was: 2-6.
Leon was na zijn goal met kramp naar de kant gegaan. Te hoog opgeveerd? En dat terwijl hij voor de wedstrijd rond bazuinde dat hij in supervorm verkeerde. Waar zo’n dinsdagavondkampioenschap al niet toe kan leiden.
Het werd 3-6 door Wim na een mooi steekballetje van Rob, buitenkant voet. Bij de tegenstander begon het een beetje op Mash te lijken. De een na de ander raakte geblesseerd, met als meest spectaculaire blessure die van een aanvaller die Ruud voorbijsnelde alsof die er niet stond (had ie ook niet moeten doen zei Ruud na afloop) en op het moment dat hij wilde uithalen geveld werd door een klassieke zweepslag. Omstanders hoorden de daarbij behorende knap. Het resultaat was dat wij nog maar 9 man tegen hadden. Had de scheids nou maar een half uurtje bij getrokken dan hadden er nog mooie dingen kunnen gebeuren.
Het werd ons niet gegund.
Conclusie: het eerste kwartier heeft ons de das omgedaan. Toch postitief geëindigd met wat meer geloof in eigen kunnen. Tenslotte wel de tweede helft gewonnen!
Wim
