Door diverse afgelastingen, niet alleen vanwege slechte velden maar ook doordat de tegenstander van die week voor de beker moest spelen wat dan voorrang heeft, kwamen wij pas heel laat weer in actie.
Om precies te zijn voor het eerst weer op zaterdag 7 maart nadat onze laatste wedstrijd voor de winterstop op 20 december was.
Intussen hebben we nu wel 5 weken achter elkaar gespeeld en kunnen we constateren dat we de winterstop in eerste instantie niet goed verwerkt hebben. De eerst wedstrijd Rijmond Hoogvliet uit was geen succes. Na een goeie start waarin wij vlot combineerden maar geen echt grote kansen kregen kwam Rijnmond Hoogvliet binnen een paar minuten op 2-0 doordat zij goed gebruikt maakten van de ruimte die wij achterin lieten. Voor rust werd het zelfs nog 3-0. Na de rust gingen wij natuurlijk op zoek naar goals en heel lang duurde het niet voordat wij 3-1 maakten door een kopbal van Willem na een corner. De druk werd opgevoerd om snel de aansluitingstreffer te maken. Het leek een kwestie van tijd, met diverse kansen en zelfs een schot op de paal van Wim. De gewenste treffer bleef te lang uit en gaandeweg kwam Rijnmond Hoogvliet er weer gevaarlijker uit. Nadat zij de 4-1 scoorden was het over en uit voor ons. Eindstand uiteindelijk zelfs 5-1.
Een week later konden we alweer revanche nemen met nu de thuiswedstrijd tegen Rijnmond Hoogvliet. Door afwezigheid van ondergetekende weinig details, maar helaas weer geen succes. Een 0-1 nederlaag, onnodig misschien maar als wij niet scoren doet de tegenstander het meestal wel een keertje. De platte kar waar we vlak voor de winterstop alvast een optie voor hadden genomen is voorlopig afgebeld.
Zaterdag 21 maart wachtte de thuiswedstrijd tegen HBSS. Uit duidelijk gewonnen met 6-1 dus hier moesten toch weer 3 punten behaald kunnen worden. Het werd wederom niet een van onze beste wedstrijden maar we wonnen wel. Al snel kwamen wij op 3-1 door een doelpunt van Patrick vanaf zo’n 30 meter laag in de hoek, een penalty genomen door Willem en een vrije trap van Ton vanaf zeker zo’n 35 meter die rechtstreeks in de linkerbovenhoek verdween. HBSS protesteerde nog wel omdat zij vonden dat de vrije trap indirect was, maar ja als de scheids zijn arm omlaag houdt moet je toch weten dat het direct is. HBSS scoorde 1-3 na een van de schaarse uitvallen. Gek genoeg kregen wij weinig kansen ondanks ons veldoverwicht. De 4e goal was weer een penalty genomen door Willem nadat Frank was gevloerd.
Geen vuiltje aan de lucht en in de tweede helft gingen wij op zoek naar meer. HBSS kwam er wel wat meer uit, maar vooralsnog zonder resultaat, terwijl wij toch de nodige ruimte achterin openlieten. Maar met Martin achterin en anders wel Ton als snelle back up bleef de schade beperkt. Met doelpunten van Adrie en Ton en tussendoor nog één van HBSS kwam de eindstand op 6-2.
Dat tegendoelpunt is nog wel noemenswaard. Een actie van een HBSS-er langs Martin, die net op of net voor de zestienmeterlijn stond, eindigde in een valpartij over het been van Martin. De scheids van dat moment, Arno, floot resoluut voor penalty, tot grote verontwaardiging van Martin die zei buiten de zestien te staan, daar al protesterend demonstratief bleef staan om zijn gelijk aan te tonen en daar nog steeds mopperend stond toen de aftrap door ons alweer was genomen.
Dat Arno floot kwam trouwens omdat Hans Smit, die als scheidsrechter was gestart er na zo’n 20 minuten mee stopte. Door aanhoudend gezeur van sommige tegenstanders besloot Hans het voor deze middag voor gezien te houden. En eigenlijk wel begrijpelijk ook. Natuurlijk kan je vinden dat Hans misschien ook gewoon een paar keer geel had kunnen geven vanwege het gezeur, wat waarschijnlijk nog meer gezeur had opgeleverd, maar wij als spelers, inclusief tegenstanders, kunnen beter eens naar onszelf kijken en ons afvragen waarom er ondanks de gevorderde leeftijden, nog zoveel gezeurd wordt om alles en niets, vaak ook richting scheidsrechter.
Dat laatste kwam zaterdag 28 maart maar weer eens tot uiting. Uit tegen PKC ’85.
Geen hoogvlieger in onze competitie maar het zijn, vooral daar, voor ons lastige wedstrijden, vaak voorzien van, inderdaad, gezeur. Gemiddeld is de scheids aldaar een absolute thuisfluiter, in onze ogen, en er alleen maar op uit zijn thuisploeg te bevoordelen, een thuisploeg die ook niet altijd van voetbal lijkt te houden en vooral het resultaat heilig verklaart. En wij, naief als we zijn, helpen hun daar graag bij. Het begon aardig. Bij aankomst geurden de kruiden al heerlijk in de kantine, want lekkere hapjes bereiden, dat kunnen ze als de beste.
Ook de wedstrijd begon aardig want vooral wij waren aan de bal en er kwamen al gauw wat kansen. De tegenstander kwam er niet aan te pas. Althans de eerste fase niet. Het eerste doelpunt bleef uit en wij gingen steeds slordiger spelen daarmee PKC ‘85 in het zadel helpend. Dit resulteerde in de 1-0 voor PKC ’85. Marcel zag van achteruit zo gauw geen afspeelmogelijkheid en ging met de bal aan de voet op avontuur maar strandde ergens bij de middenlijn. Een pass op de vrijstaande spits volgde en met niemand van ons ook maar in de buurt kon deze de bal langs de uitlopende Dick tikken.
Daarna volgde misschien wel de slechtse fase van ons in deze competitie tot nu toe. Werkelijk geen enkele combinatie lukte, ballen sprongen bij haast iedereen van de voet waardoor PKC ’85, die ons goed stoorden, gewoon weg beter was. Wij kwamen een paar echt goed weg met een schot op de lat waar Dick kansloos was en nog een paar hachelijke momenten waarin onze tegenstander gelukkig erg slordig was. Gefrusteerd door ons slechte spel reageerden wij ons natuurlijk bij tijd en wijle ons af op de tegenstanders, die inderdaad kleinere of grotere overtredingen maakten en zelf in stervende zwanen veranderden als er maar naar gekeken werd. En ook op de scheids die een aantal dubieuse beslissingen in ons nadeel nam al dan niet op advies van de vlot wapperende grensrechter. Arno mocht met geel even uitrusten na wat commentaar.
Het bleef tot de rust 1-0.
Na wat omzettingen en wissels kwamen wij na rust toch wat beter in ons spel. Met windje mee en geconcentreerder spelend kregen wij al gauw wat kansen en begonnen we weer in een goed resultaat te geloven. Willem kreeg een paar goede schietkansen maar stond nog niet op scherp en ook kansen voor Ruud en Leon leverden niets op. Halverwege de 2e helft kwam PKC ’85 zo’n beetje voor het eerst in ons strafschopgebied en uiterst ongelukkig kwam daar een penalty uit voort, doordat Patrick de bal met de arm beroerde volgens de scheids. Volgens Patrick zelf was het zijn borst. Anatomie blijkt geen makkelijk vak te zijn. De bekende fase van verhaal halen volgde waarbij o.a. alvast gewezen werd op volgend jaar als PKC ’85 weer bij ons te gast zou zijn en dat ging echt niet over onze Hollandse keuken....
Hoe dan ook, bal op de stip, tegenstander een aanloop, Dick deed 2 stappen naar voren en of het daardoor kwam, de bal werd beheerst naast geschoten. Opluchting bij ons.
En terecht, want niet veel later viel dan toch de verdiende gelijkmaker. Ton denderde voor de zoveelste keer over rechts naar de achterlijn, een schitterende voorzet volgde die bij de 2e paal door Willem kon worden binnengeschoten. Niet heel veel later, opbouw van achteruit, een mooie steekbal van Ton op Frank die op snelheid richting keeper ging, de bal naar links tikte op Willem, die meegelopen was, die bal kon intikken, 2-1 voor. Geen gekke dingen meer doen en de wedstrijd gewoon uitspelen. Dat deden we en we kregen ook nog een paar mooie kansen op meer. Het bleef echter bij 2-1.
Verdiend, dat zeker, maar met een beetje pech hadden we zomaar kunnen verliezen.
Nu smaakte het broodje kip kerry toch net wat lekkerder.
Voor de volledigheid nog even de wedstrijd van zaterdag 4 april thuis tegen Zwaluwen. Scheidsrechter Hans Smit.
Weer een ploeg uit de onderste helft van onze competitie. Punten halen dus.
We begonnen goed en hadden vrijwel alles onder controle. Het duurde wel even maar het was Willem die met een fraaie actie langs de zijlijn de bal laag voor het doel schoot waar Leon kwam inlopen en de bal net voor de keeper kon binnenschieten. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Totdat opeens een aanval van ons vroeg smoorde en een snelle dieptepass op de lastige spits van Zwaluwen volgde, die alleen op Dick af kon gaan. Bijna alleen want hij kon de bal makkelijk breed leggen op een andere Zwaluwer: 1-1.
Even later zelfs 1-2. Een vrije trap werd via het lichaam van een van ons van richting veranderd en verdween in de hoek waar Dick niet stond. Drama. Hoe kon dat gebeuren?
Nog voor rust trokken we de zaak weer recht. Een mooi diagonaal schot van Ton, na een onderschepping van de bal toen Zwaluwen eruit probeerde te komen, leverde de 2-2 op en vlak voor rust werd het ook nog 3-2 door Leon na een vlotte aanval van ons van achteruit opgebouwd. De bal belandde vlak voor het doel bij de rechterpaal. waar met wat mazzel Leon de bal meer schampte dan schoot maar wat wel resulteerde in een fraai lobje in de kruising: 3-2.
Na de rust liepen we snel uit naar 5-2 door doelpunten van Frank en Ruud. Beide schoten vanaf zo’n 16 meter. Ruud met een beetje hulp van de keeper die opeens last had van slappe handjes.
Om de een of andere reden kunnen wij echter zelden een wedstrijd freewheelend uitspelen. Elke bal in onze zestien, gelukkig deze middag waren het er niet zoveel, levert dan ook acuut gevaar op, zo ook nu. Het werd derhalve zelfs 5-4. Willem zorgde voor opluchting door al rommelend door de verdediging van Zwaluwen de bal met rechts! binnen te schieten: 6-4. Beetje hulp ook van de keeper die nog steeds wat slappe handjes had.
Al met al iets te veel iets teveel moeite gehad, ondanks dat we voetballend veel beter waren.
We staan nu 3e op 10 punten van de 1e plaats. met nog 3 wedstrijden in te halen. Dat wel.
Wim
