“He Frans, wie van die gasten was nou zo goed volgens jou?”
“Die nummer 17, geweldige voetballer.”
“Nou, dit geloof je niet, maar die staat reserve.”
“Dat meen je niet!!! Echt?”
“Ja, hoorde ‘m net tegen die aanvoerder zeggen dat ie liever reserve staat dan voorstopper.
Dus die aanvoerder staat nou voorstopper en die 17 is reserve.”
“Die aanvoerder, is dat dat mannetje met dat kuifje, die broer van die goeie spits van hun?”
“Nee, die schijnt op Bali te zitten. Die aanvoerder nu ken je nog wel van vroeger joh, toen had ie nog dat gekke brilletje,
Punt noemen ze hem.”
“Oh ja, dat is die broer van die kale. Zou je ook niet zeggen he, die kale ziet er nog een beetje uit. Ongelooflijk trouwens zeg,
Hebbie er dan geen verstand van. Ik geef die 17 groot gelijk. Met zoveel talent zou ik ook geen voorstopper gaan staan. Dat
is hetzelfde wanneer ze bij Barcelona Messi op doel zetten.”
De wedstrijd, een kwartier voor rust. De gedachten van de linkshalf van Barendrecht:
Dat meen je niet. Heb ik weer. Moet ik tegen die 17 staan. Hopen maar dat ‘ie net zo weinig ballen krijgt als die ouwe die er net uit loopt.
Rust. In de kleedkamer van Barendrecht…..
“Jongens, het gaat helemaal niet zo slecht hoor. Die verdediging van hun is 1 grote gatenkaas. Als die 17 blijft weigeren voorstopper te
gaan staan hebben we zeker kansen om nog meer goals te maken. Vooral in het centrum zijn ze erg zwak.
Als die 17 op het middenveld blijft spelen hebben we daar een probleem.
Laat dat kleine dravertje maar opbouwen, daar komt geen gevaar vandaan.
Die beetje dikke is wel heel technisch maar mist kracht. Die ouwe grijze is zo sluw als een vos. Oppassen met hem dus.
Die 17 blijft dan over. We kunnen alleen maar hopen dat ze alles door het midden blijven spelen.
Voorin zijn ze redelijk gevaarlijk. Die ouwe met die overstapjes is ontzettend leep. Die halve kale kan eigenlijk helemaal niet voetballen.
Bij hem vooral uitkijken voor frommelgoals.
Niet te dicht op ‘m zitten. Als je hem de bal gewoon aan laat nemen kom je vanzelf in balbezit.
Ok jongens, gaan we weer. Zet vooral druk op die dikke voorstopper. Die is heel snel in paniek.”
Einde wedstrijd. In de kleedkamer van Barendrecht…..
“ Jongens, goed gewerkt. Ik ben trots op jullie. Helaas was die nummer 17 een maatje te groot voor ons. Kan gebeuren.
Die zullen ze wel nooit meer voorstopper zetten. Zal wel aanvallende middenvelder worden. Kon je ‘m niet afstoppen, Pieter, toen ‘ie die
halve omhaal maakte?”
“Nee, sorry. Hij schermt die bal ook zo goed af.”
“Ah joh, maakt ook niet uit man. Hebben jullie je trouwens ook gestoord aan die gozer met die lange paardenstaart die langs de kant stond?
Die heeft geloof ik 10 minuten staan klappen na die omhaal. Ok, mooie goal, maar vond dat gewoon een beetje overdreven.”
Vanaf de gang: “Ja zag het ook, die staart vind het de beste voetballer die die ooit gezien heeft, hoorde ik hem zeggen. Ik vond die kale spits
trouwens wel goed . Vier keer scoren, dan doe je het helemaal niet verkeerd. Ik ga trouwens even die back van hun opzoeken.
Die ouwe ja, van die slidings. Even excuses aanbieden, beetje lelijk tegen hem gedaan”.
“Oh, zeg dan even tegen die linksback dat ik gek van ‘m werd. Iedere keer als ik dacht dat ik ‘m kwijt was kwam ik ‘m nog een keer tegen.”
“Ja, doe ik.”
Met vriendelijke groet,
Pieterman Schildersbedrijf
Gerard Pieterman
