En dan sta je zomaar in de top 4 na 5 wedstrijden. Bij sommigen neemt de spanning dan direct wat toe en er wordt al zelfs over de platte kar gedacht.
Hoe snel kan het gaan. Feit is wel dat deze competitie geen echte uitschieters lijkt te hebben die alle wedstrijden winnen, zoals voorgaande seizoenen vaak het geval was.
Deze zaterdag, 22 november, thuis de wedstrijd tegen Hermandad. Zij stonden ook in de top 4 net boven ons. Meestal zijn het pittige wedstrijden die wij toch wel regelmatig weten te winnen.
Deze dag waren wij met liefst 17 spelers, ja het gaat dit seizoen qua aanwezigheid best goed. Helaas geen scheids kunnen vinden dus heeft Dick zich opgeofferd. Elk seizoen komt het wel 1 of 2 keer voor dat er geen scheids is en volgt de bekende scene in de kleedkamper. Wie offert zich op? Stilte... Zullen we gaan loten?.....Stilte.....totdat Arno zegt dat hij dan maar gaat fluiten...... Beetje ongemakkelijk gevoel zo her en der..... Arno offert zich wel meer op hè. Leon heeft vanochtend al gefloten en wil nu spelen. Logisch. Dat wil eigenlijk iedereen. Dick biedt zich aan als scheids.... Heeft dat in het verleden wel meer gedaan.... Er moet wel een beslisssing genomen worden nu. Als Dick gaat fluiten wie gaat dan keepen? Cees? Mmmm niet zoveel trek zo te zien. Arjan biedt zich aan om te keepen..... Dat idee wordt de grond ingeboord door iemand: “nee, te hard nodig op het middenveld” En een ander: “te klein..”, hiermee volledig voorbij gaand aan de sprongkracht van Arjan. Het werd uiteindelijk Dick die ging fluiten en Cees ging toch keepen.
Volgende probleem. Wie maakt de opstelling? Dick niet want die gaat fluiten... Wie dan?
Dat probleem loste zichzelf min of meer op. Jaap en Bas wilden als wissel beginnen, Ton was wat laat, Andre was er nog helemaal niet, Bert ging vlaggen en zo bleven er precies 11 over die zichzelf maar opstelden op de plek waar ze meestal stonden.
We konden beginnen.
Het werd inderdaad een pittige wedstrijd tegen een goeie ploeg met een paar zeer verdienstelijke voetballers. Wij kwamen nauwelijks aan voetballen toe en Hermandad kreeg al gauw wat kansen met name via hun spits die vaak naar rechts uitweek en het Arno heel lastig maakte. Arno gaf zich niet gewonnen met mooie duels als gevolg waarin Arno vaak won maar niet altijd. Dat was geen schande.
Hermandad kwam verdiend op voorsprong door een hard afstandsschot van de genoemde spits wat Cees waarschijnlijk alleen maar gehoord heeft.
Wij stelden er niet veel tegenover. Af en toe kwamen we in de buurt van het strafschopgebied van Hermandad maar gevaarlijk werd het niet. Veel onnodig balverlies.
Een aanval over links leek ook op dezelfde manier te verzanden. De bal kwam op links bij Leon die Arjan vlak bij zich had. Hermandad had genoeg verdedigers in de buurt en het leek een kansloze zaak.
Het ongelooflijke gebeurde. Een hele korte combinatie tussen Leon en Arjan volgde en net toen Leon tussen een paar verdedigers na een kluts over de bal leek te struikelen nam hij deze met een fantastische sleepbeweging voorwaarts mee langs de verraste verdedigers en ging alleen op de keeper af die uit kwam lopen. Iedereen keek toe, wat ging Leon doen? Een lobje? Zou het? Of een puntertje? Leek waarschijnlijker... Niets van dat alles. Leon schoof de bal breed naar Marcel die blijkbaar alles had voorzien en helemaal vrij op rechts kwam aanlopen en de bal nauwkeurig en hard genoeg langs de teruggesnelde keeper schoot.
Hermandad leek daardoor toch een beetje van slag en wij kregen wat meer gelegenheid om gevaarlijk te worden. Tot aan de rust leverde dat geen doelpunten meer op. De laatste mogelijkheid voor rust was voor Willem die van 30 meter een vrije trap mocht nemen. Dat kan hij, dat weten we. Als medespeler stel je je er op in dat de bal snoeihard op doel wordt getrapt en de keeper misschien de bal niet kan klemmen, waardoor jij al inlopend wellicht kan profiteren. Helaas, de bal heeft het doel nooit gehaald maar kwam snoeihard, dat wel, vol in de rug van ondergetekende, die toch zeker een aantal meters naast de denkbeeldige driehoek bal-linkerpaal-rechterpaal-bal stond.
Rust 1-1.
Nu niet in een keer alle wissels erin. Bas en Andre bleven nog even langs de kant. Jaap en Ton kwamen er wel in. Bert bleef vlaggen.
Met Ton nu rechtsback kwam Frank op links te spelen en dat pakte goed uit. Een groot verschil met de eerste helft. Hermandad drong wel weer aan maar er lag nu vaak veel ruimte achterin bij hun waardoor er steeds meer kansen kwamen voor ons.
Niet helemaal toevallig was het Frank die op links weereens doorbrak, Een mooie combinatie met Willem volgde waarop Frank alleen op de keeper af kon gaan maar de bal breed legde op Willem die met een rustig rollertje de bal in de hoek deponeerde.
Verdiend nu toch wel op 2-1.
De vreugde duurde helaas niet lang want Hermandad profiteerde direct van wat onzekerheidjes bij ons achterin na de laatste voorgenomen wissels bij ons: 2-2.
Het was weer Frank die ons weer voorsprong zette. Vanaf links snelde hij iedereen voorbij, keek op 20 meter waar de keeper stond en krulde de bal fraai over hem heen in de verre hoek. Schitterende goal: 3-2.
Daarna hadden we meer dan genoeg mogelijkheden de winst veilig te stellen. Jaap, André en Ton, die veel opkwam over rechts, kregen de grootste kansen maar jammer genoeg ontbrak een scherpe afronding. Dus bleef het toch tot letterlijk de laatste seconde spannend. Cees moest al eens met z’n grote teen redding brengen en in de genoemde laatste seconde kreeg Hermandad nog de kans op doel te schieten. Een rollertje leek eerst in de verre hoek te verdwijnen. Verdedigers van ons en spelers van Hermandad waren in de buurt maar de bal rolde tegen de paal, stoot terug het veld in en kon gelukkig door ons worden weggewerkt.
Kort daarop floot onze scheids en waren we 3 punten rijker, na een spannende sportieve wedstrijd.
Een week later op 29 november wachtte de uitwedstrijd tegen Oude Maas Ve1.
Koude oosten wind met een laag zonnetje. Liefst 19 spelers beschikbaar deze dag. Iets teveel dus besloten 3 spelers vrijwillig af te zien van deelname en resteerden er nog steeds 16. Meer dan genoeg. Martien Snikkers maakte na lange tijd een voorzichtige, korte, rentree door een gedeelte van de eerste helft mee te spelen.
Het zou een niet al te moeilijke wedstrijd kunnen worden daar Oude Maas onderin de ranglijst bivakkeert. Vaak wordt het dan toch lastig. Ook nu, want de eerste kansen waren voor Oude Maas. Dick kon een gevaarlijke bal bal net uit de hoek halen, Marcel had een overtreding nodig om een doorbrekende Oude Maaser te stoppen en Dick weer moest al uitkomend met een zitsliding redding brengen. Bij ons stokte het meestal als we in de buurt van het strafschopgebied van O.M. kwamen.
We waren wel beter en naarmate de 1e helft vorderde wat gevaarlijker. Wim leek de openingstreffer te maken toen hij van dichtbij na een lange voorzet van rechts voorbij de tweede paal de bal ineens kon intikken. Leek want via de paal ging de bal naast.
Een doelpunt van ons hing wel in de lucht maar het duurde lang voordat Frank in de rebound kon scoren nadat een kopbal van Willem door de keeper niet goed kon worden weggewerkt. Eindelijk 1-0 en dat had voor rust nog 2-0 kunnen zijn maar helaas, de kopbal van Frank ging net over.
De tweede helft begon, haast traditioneel wat rommelig bij ons dat bleef de rest van de wedstrijd zo. Onder het toeziend oog van de kleumende Jaap, wel aanwezig, zonder tas maar met pet, en Cor, die door oogproblemen niet kon spelen maar wel ons kwam aanmoedigen, speeelden we een moeizame 2e helft waarin we slecht gebruik maaakten van de ruimte die we toch wel kregen. Er waren kansen genoeg, grote soms, maar er viel geen goal. Daardoor bleef het toch spannend. Dick kreeg niet al te veel te doen maar er hoefde maar 1 bal verkeerd te vallen.... Een beetje genant maar we begonnen zelfs wat tijd te rekken bij inworpen en achterballen.
Zo langzamerhand naderde het einde. De scheids leek nog niet aan stoppen te denken, want misschien zat er toch nog een goed resultaat voor O.M in. Totdat Frank diep werd gestuurd. De keeper kwam uit, wie zou er eerder bij de opstuitende bal zijn? Frank kon deze net voor de keeper door tikken en Greg, jazeker, die niet echt houdt van koude oostenwinden, was heel alert met Frank mee opgelopen en kon de bal in het lege doel schuiven: 0-2. De scheids floot direct daarna voor het einde. Bij Dick schoot direct de kramp in een been. Zal de kou wel zijn geweest of toch de spanning?.
Geen briljante wedstrijd maar wel 3 punten. In de kleedkamer werd net als vorige week weer over de platte kar gesproken. Maar “Parijs is nog ver” en hoewel wij nu na 7 wedstrijden, van de totaal 22, het minste aantal verliespunten hebben, zijn er in dit stadium zeker 4 of 5 andere ploegen die volop meedoen voor de bovenste plaats.
Wim
