Na twee Duitse overwinningen staat VVP4 volop in de schijnwerpers. Als fiere koploper komt er toch het nodige mediaspektakel om de hoek zetten. Nu zijn onze helden wat dat betreft wel wat gewend, maar bijzonder blijft het zeker.
De bescheiden Joop de Beuker Hordijk spant wel de kroon op dit onderdeel en zodra er een camera met telelens in zijn vizier komt, duikt hij letter- en figuurlijk onder de radar. Mocht u hem de komende tijd tegen het imposante lijf lopen dan kan het dus gebeuren dat Joop met een ferme sprong zich uit de voeten maakt. Dat dit ook gevaar op kan leveren hebben we recentelijk kunnen aanschouwen. Binnen de VVP4 selectie is een ware fietshype gaan en zo laten diverse leden hun benen ook op andere sportieve wijze spreken. In een korte tijd was het Joop die tijdens een koers een fotograaf in actie dacht waar te nemen. Zonder er verder bij na te denken deed Joop wat hij normaliter altijd zou doen…wegduiken. Met een doffe klap was het Joop die beide malen op een niet zacht zinnige manier met het asfalt in aanraking kwam. Zodoende namens de staf bij deze de oproep om Joop met fluwelen handschoenen te benaderen. Ziet u hem liggen…bel een lid van de selectie en vertroetel hem in de tussenliggende tijd.
Voor het overige is het een en al halleluja wat er klinkt binnen VVP4. De loftrompet is overal hoorbaar en de spelersvrouwen glimmen van trots naast hun ruwe bolster met blanke pit.Met dit oud Hollandse gezegde probeer ik de brug te maken naar onze tegenstander van afgelopen weekend. Kijkend naar alle actuele zaken tijdens het acht uur journaal wil ik bij deze vast de opmerking maken dat deze column alleen is bedoeld als onschuldig vermaak en niemand de zwarte piet wil toespelen. ..enfin…u snapt wel wat ik bedoel. Nu heb ik gedurende mijn imposante carrière al de nodige interlands gespeeld, maar deze komt met stip de top vijf binnen gestormd. Het was de staf die de troepen weer tot achter de komma had geïnstrueerd. Ieder lid stond stijf van alle tactische instructies over de komende tegenstander. Na het verbale vuurwerk tegen Botlek, was het dit keer een bont gezelschap uit Hellevoetsluis waar de wapens tegen gekruist diende te worden. De vele nationaliteiten en talen maakten het er voor de staf niet makkelijker op om een goed scoutingsrapport af te leveren. Bij navraag bleef men voornamelijk naar het oosten wijzen, aangevuld met enkele tovenaars van de Balkan, een talent uit het Caribische gebied, een enkele speler uit de Hollandse school en een scheidsrechter die het tropische karakter vertegenwoordigde. Op het glibberige veld zorgde VVP4 in eerste instantie voor het meeste gevaar. Het geroemde combinatie voetbal was op deze grasmat niet mogelijk dus het betere kick en rush werd uit de kast getrokken. Met gelegenheidskeeper Snor tussen de palen, moest Boen voorin samen met Barend voor gevaar zien te zorgen. Op het middenveld was het een komen en gaan van baltovenaars en andere snelle types. Sjakie, B, Kok en terug-van-weggeweest kapitein Koopman draaiden overuren met het wijzen naar de Oosterse flankspelers. Achterin leefden Joop en Visser zich naar hartenlust uit en werd er geschoffeld of ze in een plaatselijke volkstuin stonden. Pritt en Ket hadden al snel door dat de buitenspelers de brommer aan hadden staan, dus werd er stevig in de handen gespuugd en de mouwen opgestroopt.
Vanaf een intens meelevende bank waren het O en ondergetekende die de scheuren in de keel hadden staan vanwege het geven van de nodige adviezen aan VVP4. Al doende ontstond er zo een fraaie combinatie tussen het betere kick-and-rush en vrouw-en-kinderen-eerst. VVP4 had de zaken goed voor elkaar en na een kwartier betaalde deze variant voor het eerst uit. Hoe een en ander qua aanval is verlopen moet ik u schuldig blijven, maar wie anders dan Boen had nog een droge schuiver in petto…0-1. De eerste scheurtjes in de Hellevoetse onderlinge banden werden na deze achterstand al gauw zichtbaar. Met onverstaanbare kreten werden enkele individuen op een minder aardige manier de les gelezen. Van samenhang was even geen sprake en de Oosterse vechtkunst liet voor een ogenblik te wensen over. Het was alsof er Pernis zand in de Hellevoetse motor terecht was gekomen, want in deze fase hielden onze helden het hoofd vrij eenvoudig boven het moerasachtige speelveld. Het was VVP4 wat ook nog wist te profiteren van de Babylonische spraakverwarring. Een diepe bal werd door de vijandelijke keeper niet geheel solide verwerkt en schonk B de mogelijkheid om een verre lob uit zijn voeten te slingeren. Helaas voor hem belandde zijn poging van een meter of 25 op de dwarsligger, maar zoals gebruikelijk was kapitein Koopman er als de kippen bij om dit presentje uit te pakken…0-2. Het zal ongeveer rond dit moment zijn geweest dat de man in het zwart voor het eerst zijn snode plannen openbaarde. De tot dan toe prima leidende leidsman liet enkele malen het thuisvoordeel gelden en zorgde voor het eerst voor Pernisser irritaties. Een van deze momenten speelde zich op de rand van het zestienmeter gebied af. Een rappe Oosterse liet Pritt zijn hielen zien en draaide het gaspedaal van de brommer nog eens open. Pritt bedacht zich geen moment en stak hier één van zijn potige stokken voor. De valpartij eindigde binnen het strafschop gebied, maar de aanleiding was er volgens onpartijdige VVP4 troepen zeker buiten. De arbiter van dienst twijfelde echter geen moment en wees gedecideerd naar de stip. De vijandelijke doelman bedacht zich geen moment en stak als een speer het veld over om zich over de penalty te ontfermen. Iets te opvallend bleef de gelegenheidsschutter naar een hoek kijken en nam Snor zich voor om de andere hoek maar in te duiken. Katachtig plukte Snor het leer uit de hoek en behoedde hij zijn ploeg van de aansluitingstreffer. Na dit eerste signaal van de scheidsrechter kreeg de Pernisser bank voorzichtig bankkrampen voor hetgeen ze mogelijk te wachten stond. In plaats van het uitbouwen van de score, was het Hellevoetsluis wat kort voor rust een doelpuntje binnenprikte…1-2.
Wat er na de rust allemaal gebeurde is met geen pen te beschrijven. De arbiter trok werkelijk alle registers open en zorgde voor de nodige frustraties aan Pernisser zijde. Hellevoetsluis probeerde een ouderwetse omsingeling en gunde VVP4 geen moment lucht. Snor had zijn handschoenen overgedragen aan Salvador en deze waande zich een ogenblik als een spookrijder op de Duitse autobahn. Met een wervelende snelheid doken de vijandelijke troepen voor hem op en het was alle hands aan dek voor de Pernisser defensie. Het ongeloof was dan ook groot bij de arbiter toen B Snor met een diepe bal vrij voor de keeper zette…1-3. Hierna zette de scheids alle schroom overboord en ik vermoed dat een belchinees er mede debet aan het vervolg is geweest. De beste man heeft het in de resterende tijd gepresteerd om VVP4 dusdanig te benadelen dat hij alle opties op dat gebied heeft weten te benutten. Gele kaart, rode kaart, penalty onthouden, VVP doelpunt afkeuren, buitenspel doelpunt Hellevoet goedkeuren, doelpunt na duwfout van Hellevoet goedkeuren, niet affluiten nadat speeltijd ruimschoots is gepasseerd. Enfin…om mijn hartkleppen rust te geven wil ik zo min mogelijk woorden aan deze helft vuil maken, maar het was niet fraai wat er zo links en rechts gebeurde. De overwinning leek zo dichtbij, maar man met de fluit weigerde capitulatie. Na de 2-3, volgde de 2-4, 3-4, 3-5 en 4-5. Qua score lijkt het wel of we aan het korfballen waren en kreeg de hattrick van snor niet de beloning die het verdiende. Eveneens is het spijtig dat het door Snor gemaakte werelddoelpunt (fraaie boogbal over de keeper) wordt overschaduwd door de acties van de leidsman. Bij 4-5 waren de 90 minuten bijna inzicht en het was Snor die voor de verandering nog eens voor gevaar stichtte. Oog in oog met de doelman pareerde deze in eerste instantie nog zijn schuiver, maar een goed meegelopen Barend leek VVP4 naar een driepunter te schieten. Onbegrijpelijkerwijs was het de man in het zwart die niet eens op advies van de grensrechter Barend in buitenspelpositie zag staan en keurde zijn treffer af. Het Pernisser bloed ging nu echt koken en na het eerdere geel van Ket, werd ook B van het veld afgestuurd. Met nog 9 Pernisser strijders was het dweilen met de kraan open. De beste man liet net zo lang doorspelen tot de gelijkmaker was geproduceerd en het zal u niet verbazen dat deze ook nog werd gemaakt…5-5. Een ogenblik leek het alsof Hellevoetsluis ook de winnende zou worden geschonken, maar Pernis hield stand en het was reeds schemerig toen de beste man voor het laatst de fluit naar de mond bracht. Het valt niet mee om een gedegen verslag aan het papier toe te vertrouwen…ruim een dag later staat nog steeds het schuim op m’n lippen en heb ik bij vlagen een plastic zakje nodig te hyperventilatie. Vrouwlief zet zojuist een bakje troost en enkele kalmeringstabletten voor me neer en het zal enige tijd kosten voordat de bezinning weer terug is. Tot slot is er eveneens de vrees dat Joop voor enige tijd geblesseerd is. De belchinees had lucht gekregen van Joop zijn zwakke plek en liet pardoes een plaatselijke paparazzi naar het terrein komen. Bij het zien van de camera was het Joop die vanuit intuïtie handelde en probeerde onder de radar te duiken. De valpartij die hier mee gepaard ging zorgde eveneens voor een pijnlijk gestel en belette onze robuuste stopper verder spelen.
VVP4…zijn we er toch weer ingetuind.
Uw razende reporter ter plekke,
EL Salvador
