Deze week was het de kraker tegen Botlek die op het programma stond en de staf had de troepen tot in de puntjes voorbereid op de nakende strijd. Op genieuze wijze wist het in te spelen op het geen wat er zich op het veld zou afgaan spelen. Voor de verandering waren het voornamelijk de spelersvrouwen die de instructie kregen om manlief flink uit te kafferen in de dagen voor de wedstrijd. Het moet gezegd worden dat de vrouwen op dat gebied al hun talenten hebben aangesproken en de onwetende selectie klaarstomende voor de titanenstrijd.
Na het eerste fluitsignaal probeerde VVP4 het goede voetbal van de weken hiervoor weer op de mat te leggen. De selectie was op doelman Ouwe en Koop na geheel compleet en de staf had in de eerste helft met Boen, Ket, B en Sjakie een zware delegatie op de bank geposteerd. In allerijl moest Joop nog aan bak om het bankie op enkele plekken te verstevigen en te stutten, want het ding dreigde door zijn hoeven te zakken bij zoveel zwaar gewichten. Gast don Juan was ook weer van stal gehaald, maar moest zich eerst als een speer door het Rijnmondse verkeer zien te worstelen.
Luttele minuten voor aanvang zat Juan nog in de wagen uit te zweten omdat hij even daarvoor een andere wedstrijd had gespeeld. Scheidsrechter van dienst had hier minder begrip voor en sommeerde de staf een veldspeler tussen de palen te zetten. Wie anders dan de man die in het ziekenhuis ook regelmatig de handschoenen aantrekt, was het die zijn ploeg ook deze editie te hulp schoot. Ondergetekende propte het stevige lichaam in een minuscuul keeperstenue en bewoog zich voor de verandering als een panter met spierpijn door het doelgebied. Niet dat het ten koste ging van de reflexen, want deze waren nog immer van dezelfde uitzonderlijke klasse. Het publiek kreeg wat dat betreft al in de beginfase een fraai staaltje vakmanschap voorgeschoteld.
Het was Botlek wat enkele aanvallende troepen had ingeschakeld en zich al scheldend een baan door de defensie. VVP4 wist niet wat het hoorde en het vocale geweld zorgde ervoor dat de troepen werden afgeleid en vergaten het eigen spel te spelen. Een Botlek aanvaller zag het gebeuren en vond het gaatje voor een schot. Het was de stijve panter die als een bliksemschicht zijn linker arm inschakelde en met een ultieme reflex het gevaar wist te bezweren.
Uiteindelijk was het gast Jan die de handschoenen overnam en werd Salvador op zijn vertrouwde backpositie geposteerd. VVP4 was niet bij machte om het goede niveau van de weken ervoor te evenaren. Botlek liet zien om naast het verbale onweer ook het fysieke werk niet te schuwen en de staf riep in allerijl de afdeling vrouw en kinderen naar het sportpark. Met deze vernuftige zet had de staf de balans weer terug op het gebied van de scheldkanonnades.
Niet veel later volgde de beloning op de tactische meesterzet. Het was Danny die de oordoppen had ingedaan om de Botlekse decibels tegen te houden. Nu had de vijandelijke defensie er beter aan gedaan om een cursus mandekking te volgen, want de pass die Dondersteen verstuurde werd alleen door Snor op waarde ingeschat. De robuuste stopper had het drukker met zoeken naar scheldwoorden, dan met verdedigen van zijn laatste linie. Snor was er als de kippen bij en dankbaar als altijd pakte hij het cadeautje uit met een droge schuiver…1-0. Met een soort gelijke actie had Snor nog bijna zijn tweede doelpuntje te pakken, echter het was de keeper die redding bracht. Hiermee zijn de voetballende hoogtepunten van de eerste helft wel verteld.
De thee werkte niet bepaald rustgevend op de Botlekse opponent. Nog immer verbaal aanwezig en de scheidsrechter onder druk zettend, ging de tweede helft vrolijk scheldend verder. Iedere beslissing werd in twijfel getrokken en het spel had bij vlagen meer weg van een kibbelende tweede kamer. Een onverstoorbare Boen, die als geen ander weet hoe om te gaan met verbaal zwaar weer, zag het aan en dacht er het zijne van. Een achterbal werd door Snor doorgekopt en had was deze keer Boen die zijn befaamde heupen aan het wiegen zette. Achtervolgt door een tierende verdediger was het de Pernisser Braziliaan die voor de verandering zijn voeten liet spreken…2-0.
Normaliter is het dan een kwestie van uitspelen en weg counteren, echter Botlek liet zien ook te kunnen voetballen. Het betere alles of niets werd van stal gehaald en samen met het pompen of verzuipen werden de duimschroeven aangedraaid. Het gevaar kwam voornamelijk uit corners en het was Ket die een ogenblik zijn paal uit het oog verloor. Daardoor kon een Botlekker strijdkracht een kopbal achter de kansloze Juan zien te werken…2-1. Dit deed het Botlekse geloof in eigen kunnen weer helemaal opleven. O en Beuker hadden de handen vol aan het leiden van de defensie en op de flanken was het alle hands aan dek voor Ket en Salvador. Het combinatie voetbal van de voorgaande weken werd ingeruild voor het pure mouwen opstropen. Niet veel later was het Salvador die ontsnapte aan een kaart die behalve geel misschien ook wel rood had kunnen zijn.
De startsnelheid liet ondergetekende een ogenblik in de steek en met een ultieme tackle dacht hij het defensieve gat te kunnen repareren. Jammerlijk was het de aanvaller die geraakt werd en anders dankbaar richting het doel had kunnen gaan. De scheids liet gelukkig voor de VVP4 gigant in het oordeel meewegen dat O zich nog in de buurt bevond en spaarde ondergetekende. Alle vijandelijke troepen werden door Botlek het veld ingestuurd en het duurde niet lang of de 2-2 lag in het mandje. Een ogenblik dacht Botlek dat het weer bestolen werd en de nodige verwensingen werden richting de leidsman geslingerd. De enige die zich op het spel concentreerde produceerde een stuiterbal, echter wel buiten het bereik van Juan en het leer ging pardoes het doel in. VVP4 rechtte de ruggen en probeerde met een enkele omzetting op het middenveld de regie terug in handen te krijgen. Niels S verhuisde naar zijn vertrouwde linkerflank, B en Dondersteen mochten het centraal uitzoeken en Sjakie mocht de nare bijsmaak van vorige week op rechts zien weg te spoelen.
Prompt was het B die de vijandelijke defensie verraste met een prima pass en Snor denderde op de keeper af. Hij zal lekker hebben getraind op de droge schuiver, want ook dit schot ging ultra droog het hoekje in…3-2. Botlek werd bijkans gek en kon van voor af aan beginnen. Uit een corner sloeg het wederom toe en deze keer was het hoek die de paal omhelsde en weigerde los te laten. Helaas was hij hierdoor net niet mobiel genoeg om goed naar de ingekopte bal toe te bewegen…3-3.
Met de negentig minuten op de klok was iedereen al bezig om afscheid te nemen van zijn directe tegenstander. Een laatste aanval van Botlek werd door Kokkie weggewuifd en met de vlag tot een achterbal beoordeeld. Nog één keer liep Botlek rood aan en briesend ging het vocale vuurwerk verder. Voor een laatste keer moet ik ze wijzen dat men zich beter op hun verdedigende taken hadden kunnen focussen. Snor liep stoïcijns tussen de briespartijen door en zonder echt te worden aangevallen stond hij plots in de positie dat hij de trekker over kon halen. Een perfecte gort droge schuiver passeerde de verbouwereerde keeper en het was VVP4 wat de vuisten weer kon ballen…4-3. Met zes punten uit twee wedstrijden kent VVP4 een historisch goede start en persoonlijk moet ik hiervoor terug graven tot in de F2…
VVP4…ook op zijn Duits is het best lekker.
Uw razende reporter ter plekke,
EL Salvador
