Dat de waarheid en enkele feiten hard kunnen zijn wist ik al langer. Maar het feit dat ik door alles en iedereen links en rechts wordt ingehaald, knaagt toch ernstig aan broze zelfvertrouwen.
Op het veld was dit al een vertrouwd gegeven en zorgt zeker niet meer voor een gefronste blik. De tegenstanders weten uit de scoutingsrapporten van de afgelopen jaren dat VVP4 rechts achterin een potige back heeft die in de sprint te kloppen is. Zodoende word ik al enkele seizoenen met jeugdige snelheidsduivels geconfronteerd, die me frequent de hielen laten zien.
Het feit dat ik recentelijk ook door de tijd wordt ingehaald, bezorgd me echter slapeloze nachten. Het kopen van een technisch snufje is tegenwoordig een crime passionel aan het worden. De mogelijkheden op iets simpels als een tv zijn legio, de handleiding is bijna zo dik als een bijbel. Na 2 pagina’s ben ik het spoor al volledig bijster en begint het zweet van m’n voorhoofd te druppelen.
Zeker wanneer de oudste telg binnen mum van tijd en zonder met de ogen te knipperen het apparaat heeft geïnstalleerd en mij in kindertaal uitlegt hoe ik de knoppen moet bedienen.
Iets simpels als Word eist nu al het maximale van me…de afgelopen week had ik een pareltje van een verslag van afgelopen zaterdag aan het papier toevertrouwd. Om dit te delen met de buitenwereld wilde ik hem zojuist versturen naar de afdeling website beheer, maar tot mijn stomme verbazing kom ik mijn lovende woorden nergens meer tegen.
Zo kan het gebeuren dat uw reporter in katerige toestand zijn forse vingers over het toetsenbord laat daveren en zijn geheugen ernstig aan het werk zet. Hierbij het droevige relaas…
Als trouwe supporter heeft u het ongetwijfeld van dichtbij meegemaakt. VVP4 weet aan de term feestdagen altijd een eigen dimensie te geven. In de decembermaand is het altijd een ware exodus van VVP4-gezinnen die met complete huisraad en koelkast inhoud in colonne kris kras door het dorp trekken. Als fiere middenmoter heeft VVP4 het jaar in gepaste stijl afgesloten en het nieuwe vol enthousiasme begonnen. Zeker Barend zet tegenwoordig zijn beste beentje voor en wil zich gaan onderscheiden voor de partij van de dieren. Getooid met verrekijker en camouflage pak struint hij alle tuinen af om de vogeltelling te verzorgen. Een intieme bron bij het gemeentehuis weet zelfs te melden dat hij is gesignaleerd bij de balie burgerzaken om zijn naam te laten veranderen in Arend.
Over burgerzaken gesproken…de selectie heeft ook de slaapkamer weer weten te scoren en wordt er gezinsuitbreiding verwacht in huize Olierook en Verschoor.
Verder is het soberheid troef en is het vizier voornamelijk op de competitie gericht.
Met de prima afsluiter tegen Smitshoek nog in het geheugen was het de staf die met frisse blik de nakende tegenstander Zinkwegse boys onder de aandacht bracht. De uitwedstrijd was de openingsouverture van het seizoen en de knullige verliespartij zorgde gelijk voor een geschonden blazoen. In de thuiswedstrijd moest een en ander worden rechtgezet en de staf had dan de manschappen gretig geprepareerd. Met de gebruikelijke helden op de bekende plaatsen was VVP4 die als een komeet uit de startblokken schoot. Met oogstrelend voetbal werd Zinkweg onder de voet gelopen. De goedkeurende geluiden vanaf de zijlijn waren duidelijk hoorbaar en de oeh’s en ahh’s schalden over het complex.
O. en Beuker stonden als een huis, rechts was het feest tussen Barend en Pritt, op de linkerflank leek het wel open huis zoveel ruimte zagen Ketje en B voor zich, stofzuiger Koopman speelde topwedstrijd, Sjaak stond als een maarschalk op het middenveld, voorin mochten Boen en Snor zich uitleven als kinderen in de efteling. De voorsprong liet dan ook niet lang op zich wachten…de linkerflank ging op avontuur en de voorzet werd door Snor in 1x keer bruut op de pantoffel genomen en achter de keeper geramd…1-0.
Het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar de netvliezen van het publiek werden verwend als nooit te voren. Tikkie takkie voetbal van de bovenste plank werd op de mat gelegd en Zinkweg wist niet wat het overkwam. Even later probeerde Snor zijn eerdere goal te imiteren…de bal werd uit de lucht geplukt en knetter hard op doel gevuurd. Met meer geluk dan wijsheid wist de keeper ditmaal het speeltuig wel uit het doel te ranselen.
Het normale VVP4 niveau werd ruimschoots ontstegen en de staf bleef zich uit ongeloof in de ogen wrijven. De troepen wist de vijand te omsingelen, zette druk op iedere bal en wist met heerlijk positie spel Zinkweg kapot te spelen. De mooiste aanval leverde helaas geen doelpunt op, maar de actie was van grote schoonheid. Met woorden is werkelijk niet duidelijk te maken hoe een en ander tot stand kwam, maar door diverse spelers werd de bal met de hak doorgespeeld en het strafschopgebied geënterd.
Het enige verwijt wat VVP gemaakt mocht worden is dat het zichzelf qua scorebord ernstig te kort deed in deze fase van de wedstrijd. Meerdere kansen dienden zich aan en even zoveel maal wist men niet met scherp te schieten.
Wie anders dan Snor liet na 20 minuten zien dat hij als geen ander dit onderdeel wel redelijk onder de knie heeft. Na handelend optreden van de keeper was deze uit de doelmond verdwenen en stond Snor met het leer zo goed als op de achterlijn. Met een dodelijke precisie en snelheid wist hij het toch voor elkaar te boksen om vanuit deze onmogelijke hoek de bal tegen de touwen te werken…2-0.
Om het feest compleet te maken was het VVP4 wat even later liet zien ook het betere catenaccio uit de mouw te kunnen schudden. Na een corner werd de bal opgepikt en Snor in de diepte gestuurd. Met een ferme rush belandde hij voor de keeper en het balletje breed ging voorbij aan B, maar werd bij de tweede paal door Sjaak die met ferme stappen het speelveld over was gestoken…3-0.
VVP4 bezweek bijna onder zoveel weelde…de handen werden stuk geklapt en loftrompet schetterde over de velden.
In de rust waren er alleen maar blije gezichten te zien en deelde men vrolijk links en rechts wat schouderklopjes uit. Het was echter Zinkweg die getergd uit de kleedkamer kwam en een alles of niets opstelling uit de hoge hoed toverde. De aanvalslinie bestond nu feitelijk uit vier man en een ogenblik was VVP4 zoekende. Dat zoeken duurde net wat te lang, want de tweede helft was pas enkele minuten oud toen een onschuldig schot geholpen door het veld voorbij Ouwe stuiterde…3-1.
Dit werkte als een soort doping voor de Zinkwegse boys en geheel onverwacht waren de rollen omgedraaid stond VVP4 met de rug tegen de muur. De mannen hadden toch moeite met het opportunistische spelletje en uiteindelijk bleek de opponent toch conditioneel een stuk beter uit de winterstop te zijn gekomen. Ondanks dat wist VVP4 in de counter toch de beste kansen te creëren, echter ook in de voorste linie bleek de pijp leeg en stond het vizier niet meer op scherp.
Maar wat Zinkweg ook probeerde, de defensie weigerde te capituleren en hield zonder grote kansen weg te geven stand. Twee verkeerde voorzetten zorgden nog voor het meeste gevaar door rakelings het doel te missen. Het slotakkoord was voor een doorgebroken middenvelder die oog in oog met Ouwe kwam te staan. De schrik sloeg de beste man echter in de benen. Hij keek om zich heen en zag dat het nieuwe, strak Italiaans gestijlde VVP4, bij sommige spelers enkele fraaie contouren laat zien. Deze aanblik werd de vijand te veel en deed hem pardoes een grote kans missen.
Al met al een fraaie zege voor onze helden en een puik begin van het nieuwe jaar.
Volgende week wacht angstgegner Barendrecht…eens zien of de Italiaanse kleding daar dezelfde uitwerking heeft.
Namens VVP4…super veel dank voor de sponsoring van de nieuwe frisse tenues Milestone Fresh! Jullie zijn steengoed en mijlenver de beste!
Uw razende reporter ter plekke,
El Salvador.
